Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ



Η ΒΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
                                                                      από τη μαθήτρια του Β3 Ελευθερία Σπυριδάκη
       

     Η βία στο χώρο του σχολείου είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που βιώνουν αρκετά παιδιά στις μέρες μας. Αυτό το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο σοβαρό, διότι τα  θύματά του  φοβούνται να μιλήσουν για αυτό που τους συμβαίνει, συχνά λόγω απειλών που δέχονται από τους θύτες.


      Η βία έχει δύο πρόσωπα. Το πρώτο είναι η σωματική βία. Μερικά παιδιά και ιδιαίτερα κάποιοι έφηβοι οι οποίοι νομίζουν ότι είναι “ανώτεροι” και “καλύτεροι” από κάποιους άλλους (οι οποίοι άλλοι συνήθως είναι ντροπαλοί, χαμηλών τόνων και ήσυχοι) τους  χτυπούν για διάφορους λόγους (π.χ. επειδή θέλουν να γελάσουν ή  να δείξουν ότι είναι δυνατοί). Πολλές φορές όμως τα χτυπήματα αυτά προκαλούν σοβαρά προβλήματα στην σωματική ακεραιότητα του άλλου. Τέτοιου είδους άτομα  που κάνουν επίδειξη ισχύος λέγονται νταήδες. Οι περισσότεροι από αυτούς επιτίθενται «εκ του ασφαλούς»( αφού κατά βάθος φοβούνται)  σε παιδιά μικρότερης ηλικίας,  για τα οποία ξέρουν πως δεν θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο. Τι θα έκαναν όμως ,αν βρισκόταν ένας μεγαλύτερος από αυτούς και τους ξυλοκοπούσε πάρα πολύ άσχημα; Μήπως θα σκεφτόντουσαν πόσο κακό κάνουν και  ίσως το σταματούσαν; Όμως δεν είναι αυτό λύση, μιας και πάλι ερχόμαστε στη βία. Θα πρέπει να καθίσουν και να σκεφτούν ή, αν δεν μπορούν, να επισκεφθούν έναν ειδικό για να βρουν μια λύση. Και τα θύματα; Δεν πρέπει και αυτά να συζητήσουν για αυτό που τους συμβαίνει; Φυσικά πολλά το κάνουν, αλλά τι γίνεται με αυτά που φοβούνται να μιλήσουν; Έχω να πω πως δεν πρέπει να μένουν αβοήθητα και τρομαγμένα, αλλά να μιλάνε στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς τους για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο.
     Το δεύτερο πρόσωπο είναι η λεκτική βία, η οποία παρατηρείται σε μεγαλύτερο βαθμό. Εδώ έχουμε πάλι τους θύτες, οι οποίοι προσβάλλουν, βρίζουν, κακολογούν και σχολιάζουν κακοπροαίρετα τα  παιδιά που είναι διαφορετικά ή έχουν κάτι ιδιαίτερο που δεν τους αρέσει. Έτσι, μ’ αυτόν  τον τρόπο υποβιβάζουν τον άλλο, τον κάνουν να νιώθει μειονεκτικά και αισθάνονται ανώτεροι. Σε τέτοιες συμπεριφορές, όμως, προβαίνουν συνήθως  “άνθρωποι” που πραγματικά είναι κατώτεροι από τα θύματα. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το είδος βίας είναι χειρότερο και πιο σκληρό από το πρώτο, επειδή ένα χτύπημα μπορεί να γιατρευτεί, αλλά το να σε προσβάλει κάποιος ή να σου μιλήσει άσχημα μένει για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά σου.
   
     Τι κάνουμε εμείς λοιπόν; Δεν πρέπει να βοηθήσουμε , ώστε να σταματήσει να υπάρχει κάθε είδους βία ,όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στην κοινωνία; 
   Μήπως εσείς θύτες αλλάξατε γνώμη και πιστεύετε πως είναι καιρός να κάνετε κάτι καλό για το συνάνθρωπό σας; 
   Μήπως εσείς θύματα θέλετε να ανοιχτείτε και να μιλήσετε για το σημαντικό αυτό πρόβλημά σας; Χωρίς τις δικές σας διαμαρτυρίες δε θα σταματήσει να μας βασανίζει όλους αυτό το πρόβλημα. 

Ό,τι και αν είσαι, θύτης, θύμα ακόμα και απλός γνώστης κάποιου τέτοιου γεγονότος, μίλα, βοήθησε να εξαφανίσουμε όλοι μαζί αυτό που επικρατεί παντού στον κόσμο!