ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

 ΛΙΛΙΑΝ ΖΛΑΚΩΝΗ

                             ΠΡΟΕΔΡΟΣ  Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ
                                          από τις μαθήτριες Βασιλική Ζαχαριά & Χασιώτη Μαρία
                                                                   
        Η συνέντευξη έγινε λίγο πριν την Τσικνοπέμπτη στο γραφείο της Προέδρου στο Δημαρχείο της Αρτάκης. Η αγάπη της κας Ζλακώνη για τα παιδιά φάνηκε από την πρώτη στιγμή της συνέντευξής μας, αφού με το χαμόγελό της  δημιούργησε κλίμα οικειότητας για να "ξεμπλοκάρουμε" από το άγχος που μας είχε καταλάβει καθώς δεν είχαμε βρεθεί ποτέ άλλοτε ως δημοσιογράφοι κοντά σε πολιτικό πρόσωπο. 
     
    (λόγω απώλειας των δικών μας φωτογραφιών στο άρθρο χρησιμοποιήθηκαν φωτο από το διαδίκτυο)

Η Πρόεδρος του ΔΟΑΠΠΕΧ σε παλαιότερη φωτο από εκδήλωση

          Τί είναι  ο Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ.;

   Ο Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ. όπως λένε και τα αρχικά του είναι ο Δημοτικός Οργανισμός Αθλητισμού, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος Χαλκίδος. Δημιουργήθηκε από την συνένωση παλαιότερων νομικών προσώπων. Για παράδειγμα, το Γήπεδο ήταν ένα νομικό πρόσωπο, ήταν μία αυτόνομη ομάδα ανθρώπων που εργάζονταν εκεί. Το Κλειστό Γυμναστήριο της Κανήθου ήταν άλλο. Η Αντιδημαρχεία πολιτισμού ήταν άλλη. Όλα αυτά λοιπόν, συνενώθηκαν σε έναν ενιαίο οργανισμό  και έφτιαξαν τον Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ. ο οποίος είναι αυτόνομος, επιχορηγείται από τον Δήμο, γιατί δεν έχει δικά του έσοδα και έχει αναλάβει τις υποχρεώσεις της πόλης  που είχαν  τα παλαιότερα νομικά πρόσωπα. Είναι για να σας δώσω να καταλάβετε, σε σχέση με τον προϋπολογισμό που έχει, ένας δήμος λίγο μεγαλύτερος από τον πρώην δήμο Νέας Αρτάκης.

Ποιος είναι ο δικό σας ρόλος στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης ως πρόεδρος Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ.;

   Εγώ σαν πρόεδρος του Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ.  πρέπει να είμαι επικεφαλής  και στα τρία κομμάτια που έχει ο Δ.Ο.Π.Π.Ε.Χ., δηλαδή τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Η αγάπη μου όμως η μεγάλη είναι τα πολιτιστικά. Βέβαια συνεργάζομαι με τους συνεργάτες μου για όλα, όμως, επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει ένα κομμάτι, έχω μοιράσει κομμάτια του

 οργανισμού σε συνεργάτες μου, με τους οποίους συνεργάζομαι και τους οποίους επιβλέπω. Αλλά το κομμάτι του πολιτισμού, που είναι το αγαπημένο μου, το έχω αναλάβει εγώ και στην επιμέλεια και σε ό, τι γίνεται. Επομένως, ο ρόλος μου παρότι είναι όσον αφορά τα πολιτικά είμαι επικεφαλής και όσον αφορά τα πολιτιστικά είμαι η ψυχή.

 Πότε και πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τα κοινά;

  Είχα δουλέψει γύρω στα 16, 17 χρόνια σαν εκπαιδευτικός, είχα φροντιστήριο και δίδασκα Γερμανικά. Ξαφνικά, χωρίς να πιεστώ, ένιωσα ότι κλείνει ένας κύκλος και ήθελα να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Σ΄ αυτό θεωρώ ότι συνέτεινε και η άποψη κάποιων φίλων και γι αυτό τον λόγο είπα να ασχοληθώ με την πολιτική, αλλά με την έννοια ενός ενεργού πολίτη που από θέση ευθύνης θα μπορεί να δημιουργήσει μερικά πράγματα. Έτσι, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ.

 Η αγάπη σας για την Χαλκίδα ήταν ένας λόγος που σας ώθησε σε αυτή την απόφαση;

  Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος, γιατί θέλω να σας πω το εξής: Δεν χορταίνεις την πόλη σου όταν τη βλέπεις  με το μάτι ενός καλλιτέχνη ( μου επιτρέπετε να χρησιμοποιήσω ) Τι εννοώ; Ένας καλλιτέχνης όταν βλέπει μία εικόνα και τη ζωγραφίζει μπορεί να την δει πάρα πολλές φορές από ένα άλλο οπτικό πεδίο. Την παραλία μας λόγου χάρη που όλοι την ξέρουμε, εγώ κάθομαι και την βλέπω από άλλη οπτική κάθε φορά, κομματάκι κομματάκι. Ακόμη και μετά από πολλά χρόνια ζωής καταλαβαίνεται ότι δεν την έχω χορτάσει και δεν ξέρω αν θα την χορτάσω ποτέ την Χαλκίδα. Σίγουρα λοιπόν, η αγάπη μου ήταν εκείνη που με ώθησε και όπως σας είπα είχε κλείσει ήδη ένας κύκλος( που στην πορεία κατάλαβα ότι τελικά δεν είχε κλείσει, γιατί ο κύκλος με τα παιδιά δεν κλείνει ποτέ) και έτσι ασχολήθηκα με το δήμο.

 Ποιο πιστεύεται ότι είναι το πιο δυνατό σημείο της πόλης μας;

    Η Χαλκίδα δεν έχει γηγενή πληθυσμό δηλαδή, δεν έχει ντόπιους πολλούς που έχουν γεννηθεί εδώ. Αντίθετα, έχει κατοίκους που προέρχονται από  πολλά άλλα μέρη και οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι το δυνατό της σημείο είναι οι Πολιτιστικού Σύλλογοι οι οποίοι δημιουργήθηκαν στην πόλη, μετέφεραν και αναβίωσαν πολιτιστικά έθιμα από όλη την Ελλάδα με αποτέλεσμα να μπορούμε να πούμε- και το έχουν βγάλει ως σλόγκαν σε γιορτές-  «ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ»

   Εάν προσπαθήσουμε και αναδείξουμε αυτό το δυνατό σημείο, θεωρώ ότι είμαστε από τις λίγες πόλεις που μπορούμε να δημιουργήσουμε υποδομή πάνω σ’ αυτό. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τώρα τις Απόκριες… Η Νάουσα έχει έθιμα, το Μεσολόγγι έχει έθιμα, η Δράμα έχει έθιμα και πόσοι από τους κατοίκους της πόλης μας προέρχονται από αυτές τις περιοχές και είναι σήμερα κάτοικοι Χαλκίδας τρίτης γενεάς. Όταν μαζεύονται όλοι αυτοί έχουμε όλη την Ελλάδα σε ένα δυνατό πολιτιστικό σημείο, στη Χαλκίδα. Δυστυχώς, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι δεν έχουν μεγάλες δυνατότητες, προσπαθούν με δικά τους μέσα.  Ο δήμος- όσο μπορεί- βοηθάει και εγώ «τρελαίνομαι» όταν θέλουν και δε μπορούν να κάνουν κάτι, γιατί θέλω να είμαι πάντα δίπλα τους

Το μεγαλύτερο ελάττωμα της πόλης ποιό είναι;

   Το μεγαλύτερο ελάττωμα της πόλης είναι ότι δεν έχει δυστυχώς ταυτότητα, δεν έχει χαρακτηριστικά. Ενώ υπάρχουν στοιχεία που την χαρακτηρίζουν, υπάρχουν κτίσματα όπως το Κόκκινο Σπίτι, το Κάστρο του Καράμπαμπα, το Λαογραφικό Μουσείο, η πόλη σαν πόλη δεν έχει χαρακτηριστικά να της δίνουν ταυτότητα. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Χαλκίδα βιομηχανική πόλη; Όχι ..… Μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε τουριστική; Ούτε … Είναι η πόλη του Σαββατοκύριακου που υποδέχεται τους Αθηναίους σαν μία κοντινή εναλλακτική λύση.

  Πώς θα μπορούσε λοιπόν, η πόλη να αποκτήσει ταυτότητα; Πρώτα απ όλα με χαρακτηριστικά που θα έμπαιναν στα κτίσματά της με τη  βοήθεια αρχιτεκτόνων, μηχανικών. Η πόλη της Ξάνθης για παράδειγμα έχει αποκτήσει ταυτότητα τα τελευταία χρόνια που είναι και πολιτιστική και πολιτισμική αλλά είναι και αρχιτεκτονική. Η Χαλκίδα, επειδή θεωρώ ότι έχει πολλές δυνατότητες θα μπορούσε να έχει ταυτότητα. Όμως τώρα δεν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε. Έχει ακόμα και το φαινόμενο του Ευρίπου, το οποίο παρότι είναι μοναδικό  δεν αξιοποιείται.

  Είστε και εσείς εκπαιδευτικός. Ποιές σκέψεις κάνετε για το σημερινό σχολείο; Νομίζετε πως είναι αυτό που αξίζει να έχουν τα ελληνόπουλα; 
  

  Εγώ ξέρω τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν οι καθηγητές. Τα σχολεία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν είναι σωστά και σαν κτίσματα. Έχω σπουδάσει στη Γερμανία και έχω ζήσει εκεί τα παιδιά, έχω ζήσει το εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί όταν τελειώναμε τα θεωρητικά έπρεπε να διδάξουμε σε γερμανικά σχολεία και δεν υπάρχει σύγκριση. Θεωρώ όμως, ότι για τα μυαλά που έχουν τα δικά μας τα παιδιά (και δεν είναι τυχαίο ότι παντού σε κορυφαίες θέσεις υπάρχουν Έλληνες, τα παιδιά μας πρωτεύουν με τα ελάχιστα μέσα που τους προσφέρονται) τα σχολεία που έχουν δεν τους πρέπουν.

  Θεωρώ επίσης, ότι και τα βιβλία τους είναι κακογραμμένα. Από εκεί και πέρα παίζουν ρόλο η θέληση των παιδιών και οι προσπάθειες των καθηγητών. Εμένα αυτό που με φοβίζει τώρα στα σχολεία είναι άλλοι παράγοντες που έχουν ωθήσει τα παιδιά ή ένα μέρος των παιδιών ή κάποιους εξωτερικούς που παρεισφρύουν μέσα ,στη βία ή σε πράξεις οι οποίες είναι άσχημες. Θεωρώ ότι το σχολείο είναι το πρώτο στο οποίο πρέπει να «χτίσει» η πολιτεία. Όταν το δικό μου το παιδί πήγαινε σχολείο εγώ ήμουν ήσυχη. Τώρα μπορεί ένας γονιός να είναι ήσυχος όταν βλέπουμε στην τηλεόραση παιδιά τα οποία απειλούνται και ιδιαίτερα αδύναμα παιδιά( με την έννοια οτι δεν είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακά ή ότι δεν είναι νταήδες) και δεν τολμούν να χτυπήσουν ή να βρίσουν; Πέρασε η εποχή που πήγαινε η μαμά να πάρει το δίκιο του παιδιού της. Τώρα το παιδί υποτιμάται από αυτή τη κίνηση. Όμως, πιστεύω στο ελληνικό μυαλό, πιστεύω στην ελληνική ψυχή και επειδή έχω ζήσει τα παιδιά και μπορώ να καταλάβω ένα παιδί, ξέρω ότι είναι μία δύναμη που δεν μπορεί να την νικήσει κανείς.

Εσείς σε ποιο σχολείο φοιτήσατε;

   Εγώ φοίτησα στο Θηλέων. Εμείς επειδή δεν είχαμε σταθερό κτίριο, μέχρι την τρίτη γυμνασίου πήγαινα στην οδό Χαϊνά στην παλιά Σχολή Μηχανικών. Μετά πήγα στο Λύκειο, εκεί που είναι σήμερα ο κινηματογράφος το Μάγια, όπου ήταν το Θηλέων. Αγαπώ το σχολείο μου και τους δασκάλους μου. Με όσους  καθηγητές μου είναι εν ζωή έχω  πάρα πολύ καλή σχέση μαζί τους. Αγαπούσα πολύ το σχολείο, αγαπούσα πολύ και τα γράμματα, αλλά ήμουν και μεγάλο πειραχτήρι και γι αυτό πολλές φορές  ήμουν έξω απ’ την τάξη και όταν φώναζαν τον πατέρα μου μού έλεγε  «Πάλι έκανες αταξία;» Και στην ζωή μου κάνω πλάκες και σαν άτομο μου αρέσει το καλαμπούρι, γι αυτό και δεν παρεξηγιόμουν ποτέ όταν μετά σαν καθηγήτρια μου έκαναν τα παιδιά πλάκα. Αντίθετα, γελούσα και χαιρόμουν και εγώ σαν παιδί.

Τί θυμάστε έντονα από τα σχολικά σας χρόνια;

   Θυμάμαι ιδιαίτερα τις «κοπάνες». Πότε όμως; Εμείς δεν είχαμε πολλά μαθήματα στο σχολείο, ούτε τα ιδιαίτερα τετράδια, ούτε τα ιδιαίτερα μολύβια και ως προς το φαγητό λίγα πράγματα. Παίρναμε λοιπόν,από το σπίτι μία τυρόπιτα ή ένα κουλούρι… όταν ήταν η εποχή που υπήρχαν παντού μούρα  φεύγαμε με τα πόδια από τη Χαλκίδα, ερχόμασταν στην Αρτάκη που είχε μουριές! Ήταν και δυο τρεις συμμαθήτριες οι οποίες έπαιζαν κιθάρα…. Ξέραμε τις συνέπειες, ότι μετά θα τρώγαμε κανά μπερντάκι ξύλο, αλλά είχαμε φάει τα μούρα μας- μπορεί να βουτούσαμε και λίγο στη θάλασσα- και ήμασταν εντάξει!

 Αν συγκρίνατε την δική σας μαθητική πορεία με αυτή ενός σημερινού παιδιού, πιστεύετε ότι τα πράγματα στο σχολείο έχουν βελτιωθεί ή όχι, από πλευράς καθηγητών-μαθητών ;

    Ήταν άλλες νοοτροπίες. Εμείς τότε δεν είχαμε φροντιστήριο. Εγώ φροντιστήριο έκανα για να δώσω στο πανεπιστήμιο. Τώρα τα παιδιά έχουν άλλες δυνατότητες. Θεωρώ όμως ότι έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ τα πράγματα σε σχέση με εμάς. Στην εποχή μου το σχολείο ήταν πολύ πιο απλό και πιο ανθρώπινο από ότι είναι σήμερα. Το παιδί σήμερα είναι πάρα πολύ κουρασμένο, γιατί έχει πολύ μεγάλο συναγωνισμό, πολλά εξωσχολικά μαθήματα. Θεωρώ ότι τα δικά μας χρόνια ήταν καλύτερα. Ήταν πιο απλές και οι σχέσεις μεταξύ μας. Ακόμα και σε επίπεδο χρήματος. Το ότι φορούσαμε ποδιά ήταν ο λόγος που έκανε να μην ξεχωρίζει πιο παιδί ήταν οικονομικά καλύτερα και πιο χειρότερα.

Θα γίνει καρναβάλι στην πόλη μας;

   Η ιδέα που υπήρξε ,όταν πρωτοανακατεύτηκα με την πολιτική ήταν «Τι έχει να πουλήσει αυτή η πόλη;». Το Στενό και τη θάλασσα. Παντού κάνουν καρναβαλιστικές εκδηλώσεις στο δρόμο. Εμείς είπαμε θα κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Ξεκινήσαμε λοιπόν τότε, είπαμε την ιδέα στον δήμαρχο τον κύριο Αναγνωστάκη, είπε «ναι» και το ξεκινήσαμε.

  Τότε το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και το Υπουργείο Εσωτερικών κατάλαβαν ότι ήταν κάτι ιδιαίτερο και μας έδωσαν και χρήματα. Όμως η κρίση μας ώθησε στη συλλογική  απόφαση να το σταματήσουμε. Ήταν λάθος. Γιατί το καρναβάλι θα έδινε την ευκαιρία να έρθει ξένος κόσμος, όπως είχε έρθει την τελευταία φορά (είχαμε χορηγό επικοινωνίας τον ant1). Φέτος, ο δήμαρχος ήθελε να κάνουμε πάλι καρναβάλι αλλά με την συνεργασία φορέων, γιατί μόνος του ο οργανισμός που έχουμε δεν μπορούσε να το αναλάβει οικονομικά και δεν θέλαμε να κάνουμε μία «γιορτούλα». Θέλαμε να κάνουμε δυνατό καρναβάλι, να έρθει κόσμος και να φέρει μια δυναμική και τονωτική ένεση στην πόλη αλλά και να διασκεδάσει ο κόσμος. Όμως, στις  συναντήσεις που έκανα με τους φορείς, μου είπαν πως δεν έχει κανένας την οικονομική δυνατότητα να συνεισφέρει.

  Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη γιορτή την Τσικνοπέμπτη, θα ψήσουμε, θα κατεβούν οι Σύλλογοι και θα κάνουμε και Κούλουμπα την Καθαρή Δευτέρα. Βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με το καρναβάλι που κάναμε. Πιστεύω όμως ότι του χρόνου είτε είμαι εγώ είτε όχι, θα έχουν κάπως φτιάξει τα πράγματα για να γίνει το καρναβάλι.

Διαβάζετε μαθητικά έντυπα;

  Μαθητικά έντυπα διαβάζω. Γιατί; Με όλους μου τους παλιούς μαθητές μου έχω μια πολύ καλή επικοινωνία. Με κάλεσαν όλοι στο γάμο τους, τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει, πηγαίνουν στο σχολείο. Όταν λοιπόν, βγάζουν είτε μία εφημερίδα, είτε ένα ημερολόγιο, είτε οτιδήποτε άλλο, πάντα είναι καλοδεχούμενο και εφόσον έχω την εφημεριδούλα τη διαβάζω. Είναι μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά και πρέπει να πούμε ότι και σαν επάγγελμα αυτό του δημοσιογράφου είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά και σαν χόμπι είναι επίσης πολύ ωραίο.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ Κα ΠΡΟΕΔΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΕΖΙΚΟΥ