ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΡΙΗΜΕΡΗ

                                                                               από τις Υπεύθυνες Καθηγήτριες του Προγράμματος  
                                ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΙΟΝ (βίντεο περιήγησης)

                               ΕΠΑΥΛΗ ΔΙΟΝΥΣΟΥ (βίντεο εικονικής περιήγησης )     
                 

Η  έπαυλη του Διονύσου αποτελείται από μια  σειρά  κτίσματα : μαγαζιά, κατοικίες,  μεγάλη αίθουσα συμποσίων, χώρους λατρείας, αίθρια με  πισίνες , βιβλιοθήκη και το μεγάλο λουτρό της έπαυλης. Ο χώρος χρησιμοποιούταν  ως    πανεπιστήμιο.  Εκεί   βρέθηκαν   οι  τέσσερις   σοφοί  που  βλέπουμε  στο  αρχαιολογικό   μουσείο   του  Δίου  .Στο πάτωμα  της  έπαυλης  υπάρχει   ένα  ψηφιδωτό   που  παριστάνει   το  Διόνυσο  πάνω  σε  ένα  θαλασσινό   άρμα   να  τον  τραβούν   δύο  πάνθηρες   που  τους  κρατούν   δύο   νεκροί  κένταυροι. Οι  κένταυροι   φέρνουν  στους   ώμους   τους  αγγείο   με  κάλυμμα    που  περιέχει  κρασί  . Δίπλα στον Διόνυσο υπάρχει ένας γέρος που προσέχει να μην παραμεθύσει και πέσει .     

ΒΕΡΓΙΝΑ

ΒΕΡΓΙΝΑ 2014

Βρήκαν τον αρχαίο καθρέφτη του Έρωτα

O μαγευτικός καθρέφτης του Έρωτα είναι το πιο εντυπωσιακό από την πλειάδα των ευρημάτων που έφερε στο φως στη νεκρόπολη των Αιγών η αρχαιολογική σκαπάνη το 2014. Σε δύο τύμβους βρέθηκαν συνολικά 21 τάφοι, από τους οποίους οι έξι ήταν ασύλητοι.

Την παρουσίαση των ευρημάτων κάνει σήμερα το μεσημέρι η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας και υπεύθυνη της ανασκαφής, Αγγελική Κοτταρίδη, κατά τη διάρκεια των εργασιών της 28ης Επιστημονικής Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Εργο στη Μακεδονία και στη Θράκη.

Σύμφωνα με την κ. Κοτταρίδη, το πιο πολύτιμο και σπάνιο εύρημα από τον πρώτο τύμβο ήταν στον τάφο μιας κοπέλας (4ος π.Χ. αιώνας), πολυαγαπημένης των γονιών της, που της χάρισαν στο ταξίδι χωρίς γυρισμό, πολύτιμα χρυσά στολίδια, σκουλαρίκια και χάντρες, αλλά και τον μοναδικό καθρέφτη που βρέθηκε έως τώρα στις Αιγές, ένα μικρό, χάλκινο κομψοτέχνημα, έργο -όπως σημειώνει η ίδια- ενός πολύ επιδέξιου τορευτή. Στο καπάκι του καθρέφτη ο Ερωτας, στο σχήμα τρυφερού παιδιού, έρχεται πετώντας να αγκαλιάσει τον θεό του πόθου και του πάθους, τον Διόνυσο, που με μορφή θαλερού νέου κάθεται πάνω στα βράχια όπου είναι στρωμένη η δορά του πάνθηρα.

Στον πιο πλούσιο τάφο της ομάδας, που ήταν όμως συλημένος, βρέθηκαν υπολείμματα νεκρικής κλίνης η οποία ήταν διακοσμημένη με πήλινες ανάγλυφες πλάκες, στις οποίες η Αθηνά τυλιγμένη στο ιμάτιό της παρακολουθεί μια μάχη Ελλήνων με βαρβάρους.

Εκπληξη

Ο καθρέφτης του Ερωτα - βεργίνα

Σε έναν δεύτερο τύμβο η ανασκαφή επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη. Οπως είχε αποκαλύψει το «Εθνος» από τον περασμένο Νοέμβριο, σε έναν μεγάλο κιβωτιόσχημο, ασύλητο τάφο, που χρονολογείται στα χρόνια που βασίλευε ο Μέγας Αλέξανδρος (336-323 π.Χ.), βρέθηκε ερυθρόμορφη οινοχόη με παράσταση συμποσίου.

Χρυσά σκουλαρίκια που βρέθηκαν στον πλούσιο τάφο

Η οινοχόη ήταν επάνω στην κλίνη, στην οποία ήταν ξαπλωμένος ο νεκρός, στεφανωμένος με πλούσιο χάλκινο επίχρυσο στεφάνι κισσού. Η προκαταρκτική μελέτη των οστών δείχνει άντρα ηλικίας γύρω στα 50, ενώ προς τα βόρεια υπήρχε χώρος για ένα στενό ξύλινο τραπεζάκι με τα σκεύη του συμποσίου. Ανάμεσά τους και ένας χάλκινος κάδος, άριστης ποιότητας που χρησίμευε για το ανακάτεμα του οίνου με το νερό, με εξαιρετική διακόσμηση που αναδεικνύει το επίπεδο της μακεδονικής μεταλλουργίας.

Στιγμιότυπο από την ανασκαφή

Ο κάδος βρέθηκε πεσμένος στο δάπεδο του τάφου και γύρω του εντοπίστηκαν υπολείμματα από οργανικά υλικά, ξύλα κ.ά. που σχετίζονται με το ανάκλιντρο του νεκρού. Υπάρχουν κατάλοιπα υφασμάτων από τα στρωσίδια της κλίνης και τα ενδύματα του νεκρού, όπου μάλιστα διατηρήθηκαν ίχνη πορφύρας, δέρματα και κυρίως τα υπολείμματα της ίδιας της ξύλινης κλίνης. Ηδη σε πρώτη ματιά αναγνωρίζεται η επίχρυση διακόσμηση της μπροστινής πλευράς του ανάκλιντρου, του οποίου η μορφή του αντιστοιχούσε με εκείνη των χρυσελεφάντινων κλινών από τον τάφο του Φιλίππου. Ποιος όμως μπορεί να ήταν ο νεκρός;

Ιερέας του Διονύσου

Στο ερώτημα αυτό καλείται να απαντήσει σήμερα η κ. Κοτταρίδη. «Αφού δεν βρέθηκε επιτύμβιο με επιγραφή και αφού προφανώς δεν είναι μέλος της βασιλικής οικογένειας για να τον αναζητήσουμε στην παράδοση των πηγών, δεν μπορούμε να πούμε το όνομα του νεκρού, μπορούμε όμως, συνδυάζοντας τα δεδομένα να κάνουμε μερικές σκέψεις γι' αυτόν» σημειώνει η κ. Κοτταρίδη και προσθέτει: «Το γεγονός ότι ένας ενήλικος άντρας και μάλιστα τόσο εύπορος που να μπορεί να φορά ρούχα βαμμένα με την πανάκριβη πορφύρα, δεν συνοδεύεται από τα όπλα του, είναι προφανώς μια όχι τυχαία εξαίρεση... Αν αυτό συνδυαστεί με το σπάνιο στεφάνι κισσού, μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι ίσως ο σεβάσμιος, πορφυροντυμένος αστός των Αιγών είναι ένας ιερέας του Διόνυσου ή ένα εξέχον μέλος του θιάσου της Μητέρας των Θεών που η ύπαρξή του στις Αιγές μαρτυρείται με επιγραφή της εποχής της ταφής», αναφέρει.

Ο Ήλιος της Βεργίνας

Η χρυσή λάρνακα, μέσα στην οποία ο Ανδρόνικος ταυτοποίησε τα απομεινάρια του σώματος του Φιλίππου Β΄, φέρει στο επάνω μέρος της το δεκαεξάκτινο αστέρι, το οποίο καθιερώθηκε να ονομάζεται Ήλιος της Βεργίνας και υιοθετήθηκε ως σύμβολο της ελληνικής Μακεδονίας. Αυτός ο Ήλιος υπήρξε σημείο διεθνούς αντιπαράθεσης το 1992, όταν το νεοϊδρυθέν κράτος της Π.Γ.Δ.Μ. τον χρησιμοποίησε ως σύμβολο πάνω στη σημαία του. Όμως, μετά από γενικευμένη αντίδραση του ελληνικού έθνους και των τότε ελληνικών κυβερνήσεων, που είδαν στην ενέργεια αυτή μια καπηλεία της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και υποστήριξαν σθεναρά ότι το σύμβολο βρέθηκε σε αρχαίο μνημείο εντός του ελλαδικού χώρου, η κυβέρνηση της Π.Γ.Δ.Μ. υποχρεώθηκε το 1995 να τον απομακρύνει από τη σημαία της.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ   ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Η αψίδα του Γαλέριου

Η αψίδα του Γαλέριου ανήκει στο Γαλεριανό σύμπλεγμα κτηρίων, στην νοτιο-ανατολική πλευρά του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Χτίστηκε το 305μΧ για τον εορτασμό του θριάμβου του Γαλέριου επί των Περσών. Από την αρχική αψίδα μόνο 3 στύλοι και τμήμα της άνω λιθοδομής έχουν διασωθεί σήμερα. Οι 2 κύριοι στύλοι καλύπτονται από μαρμάρινες σκαλιστές πλάκες. Το οικοδόμημα αποτελούταν αρχικά από 4 κύριους στύλους και 2 μικρότερους σε κάθε πλευρά, με της τελευταίες να στηρίζουν στην κεντρική δομή. Μέσω της αψίδας ήταν δυνατή η πρόσβαση στο παλάτι του Γαλάριου, νότια, και τη Ροτόντα, βόρια. Σήμερα σώζεται μόνο μέρος του οικοδομήματος και δεν υπάρχουν περαιτέρω πληροφορίες για την περίοδο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες καταστράφηκε η αψίδα.

Η Ροτόντα

Δημητρίου Γούναρη, τηλ: (+30) 2310213627 Η Ροτόντα είναι ένα κυκλικό κτήριο που κατασκευάστηκε το 306μΧ ως Πάνθεον ή Μαυσωλείο για τον Γαλέριο. Κατά τα βυζαντινά χρόνια, κατά τη βασιλεία του Μεγάλου Θεοδόσιου, η Ροτόντα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό ενώ κατά την τουρκοκρατία σε τζαμί. Μην παραλείψετε να θαυμάσετε τα μοναδικά ψηφιδωτά του 4ου αιώνα μΧ.

Ο 'Αγιος Δημήτριος είναι μια 5κλιτη βασιλική και πρόκειται για τη μεγαλύτερη εκκλησία της Ελλάδας. Είναι χτισμένη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η εκκλησία του πολιούχου της πόλης καταστράφηκε από τη μεγάλη φωτιά του 1917 και ξαναχτίστηκε το 1948. Η εκκλησία είναι διακοσμημένη με πανέμορφο ψηφιδωτό μωσαϊκό. Κάτω από την εκκλησία βρίσκεται η Κρύπτη, το μέρος όπου μαρτύρησε και πέθανε ο 'Αγιος Δημήτριος. Σύμφωνα με το μύθο αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα, η Κρύπτη όπου φυλακίστηκε και τελικά μαρτύρησε ο 'Αγιος Δημήτριος το 303μΧ ήταν παλιά λουτρά. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η Κρύπτη καλύφθηκε με χώμα και ξαναήρθε στο φως μετά τη φωτιά του 1917. Η ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία ανέλαβε τη συντήρηση και αναστύλωση της Κρύπτης η οποία ξανάνοιξε για το κοινό το 1988

 ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ/ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ