ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015/6

Μέγας Βασίλειος - Άγιος Βασίλης!

                                                                          από την μαθήτρια του Γ1  Ιωάννου Φαίη

• Γέννηση!

Ο Μέγας Βασίλειος ή αλλιώς Άγιος Βασίλης, όπως ονομάστηκε στην πορεία, γεννήθηκε το 330 μ.Χ στην Καισάρεια της Καππαδοκίας από σοβαρή και μετρημένη οικογένεια. Στην νεότερη του ηλικία έμεινε και πέρασε τα υπόλοιπα του χρόνια κοντά στην γιαγιά του Μακρίνα  στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό Ίρι. Στράφηκε στον Χριστιανισμό επηρεασμένος από την αδερφή του Μακρίνα, όπου αφιέρωσε τη ζωή του.

Σπουδές!

Τη βασική παιδεία την έλαβε από τον πατέρα του, ενώ γύρω στο 345 εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια. Η φιλομάθεια του τον οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη, οπού φοίτησε με τον δάσκαλο Λιβάνιο. Έπειτα έφτασε στην Αθήνα το 352.

• Αθήνα!

Στην Αθήνα γνώρισε τον Γρηγόριο από την Καππαδοκία όπου δημιούργησε μια στενή φιλία μαζί του. Επιπλέον, ενώ βρισκόταν ακόμα εκεί, παρακολούθησε διδασκαλίες μεγάλων φιλοσόφων.

• 

  Καισάρεια!

Το καλοκαίρι του 356 επέστρεψε στην πατρίδα του ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του ως καθηγητής ρητορικής.

• Βάπτισμα!

Το 358, επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον επίσκοπο Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία.

• Πρεσβύτερος!

Το καλοκαίρι του 364 ο Ευσέβιος Καισαρείας  τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσε ζήλια στον Ευσέβιο με αποτέλεσμα να οδηγήσει τον Βασίλειο πίσω στην πατρίδα του. Η μεσολάβηση όμως του φίλου του Γρηγορίου επιφέρει ηρεμία στις σχέσεις τους και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός και αναλαμβάνει την εξαρχία της Αρχιεπισκοπής του Πόντου.

• Εκκλησιαστικό έργο!

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό(ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της σιμωνίας των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της εκκλησίας.

Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της αυτοκρατορίας. Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει, δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

• Πτωχοκομείο!

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων.

• Κοίμηση!

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την 1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 50 ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης.