ΕΤΗΣΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

                                                        ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2014/5: 

                          ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ - ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΣΤΟ ΛΗΛΑΝΤΙΟ  


              1. ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΛΗΛΑΝΤΙΟΥ ΠΕΔΙΟΥ

Καστέλι 

                                                    (στοιχεία από την ιστοσελίδα του Δήμου Ληλαντίων)

Ένα από τα καλύτερα διατηρημένα κάστρα της Εύβοιας δεσπόζει επιβλητικό στην κορυφή ενός βραχώδους και απόκρημνου λόφου στο χωριό Φύλλα.

   Η ιστορία του κάστρου έχει συνδεθεί με την ζωή του θρυλικού ιππότη Λικάριο, που έδρασε το 13ο αιώνα,ο οποίος ήταν ένας φτωχός ιππότης στην υπηρεσία του ηγεμόνα της Κεντρικής Εύβοιας Guiberto Dalle Carceri. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Ιταλική πόλη Vicenza και η μητέρα του λέγεται ότι καταγόταν από την Κάρυστο. 

  Ο Λικάριο ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε κρυφά την ωραία Φελίζα, προστατευόμενη της οικογένειας Carceri. Τότε, οι συγγενείς της και ο ίδιος ο ηγεμόνας ενοχλήθηκαν φοβερά και αντέδρασαν στο ζευγάρι με προσβολές και ταπεινώσεις. Ο Λικάριο, πικραμένος και οργισμένος, επέστρεψε στην Κάρυστο και εγκαταστάθηκε σε ένα βραχώδες φρούριο της περιοχής, που ονομάζεται "Ανεμοπύλαι". Αποφασισμένος για εκδίκηση δημιούργησε μια ορδή πολεμιστών, με τους οποίους σκόρπισε τον τρόμο στις γειτονικές περιοχές.
   Οι επιθέσεις αυτές δεν ικανοποιούσαν το Λικάριο που διψούσε για μεγαλύτερη εκδίκηση. Έτσι, ήρθε σε επαφή με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Η΄ τον Παλαιολόγο και του πρότεινε να αναλάβει για λογαριασμό των Βυζαντινών την υποταγή όλης της φεουδαρχικής φραγκοκρατούμενης Εύβοιας, με τον όρο πως θα του δίνονταν αρκετές στρατιωτικές δυνάμεις. Ο αυτοκράτορας αποδέχτηκε τις προτάσεις του και από τότε άρχισε ένας πολύ οδυνηρός για τους Φράγκους πόλεμος με μορφή επιδρομών. Το ένα μετά το άλλο τα φράγκικα κάστρα της Εύβοιας έπεσαν στα χέρια του Λικάριο και του στρατού του. Μετά την άλωση του ισχυρού κάστρου της Καρύστου "Κάστελ-Ρόσσο", ο Λικάριο ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από τον αυτοκράτορα.
  Επιπλέον, ο Μιχαήλ Η΄ διέθεσε στο γενναίο ιππότη όλο το νησί ως φέουδο και του έδωσε ως σύζυγο μια ευγενή και πλούσια Ελληνίδα που πήρε της θέση της μοιραίας για την Εύβοια Φελίζας. Τον τίμησε μάλιστα με τα υψηλότερα αξιώματα, εκείνα του Μεγάλου Κοντόσταυλου και του Μεγαδούκα.
   Επιστρέφοντας από την Κωνσταντινούπολη στην Εύβοια, ο Λικάριο θριαμβευτής πλέον, διάλεξε για μόνιμη κατοικία το ισχυρό φρούριο των Φύλλων. Από τότε, το όνομά του χάθηκε από την ιστορία και Δε γνωρίζουμε ούτε καν το τέλος του θρυλικού ιππότη.

   Ο τόπος κατοικίας και ταυτόχρονα ορμητήριο του Λικάριο, το γνωστό μας "Καστέλλι" γνώρισε τον 13ο αιώνα μεγάλες δόξες. Σήμερα, ωστόσο, έχει εγκαταλειφθεί και όποιος θέλει να το επισκεφτεί πρέπει να περάσει αρκετές δυσκολίες εξαιτίας της τραχύτητας του εδάφους μέχρι να φτάσει στην κορυφή του υψώματος. Όποιος ανέβει στο Καστέλλι παρ όλη την εγκατάλειψη του είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθεί από την υπέροχη θέα που προσφέρει. Αλλά και το ίδιο το κάστρο είναι πολύ εντυπωσιακό, καθώς αρκετά τμήματά του διατηρούνται ικανοποιητικά και έχουν τη μαγική δύναμη να μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο.
  
Οι καλύτερα σωζόμενες πλευρές του κάστρου είναι η βόρεια και δυτική, που κοιτάζουν αντίστοιχα προς Αφράτι και Χαλκίδα, ενώ η νοτιοανατολική έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά.





Τα βασικά στοιχεία της όλης αμυντικής φιλοσοφίας του κάστρου των Φύλλων. Πρώτα-Πρώτα, η επιλογή μιας δεσπόζουσας, αλλά εξαιρετικά δύσβατης θέσης, ώστε να μην είναι εύκολη ούτε η προσέγγισή της, ούτε η μεταφορά πολιορκητικών μηχανών από τον εχθρό. Δεύτερο, η κατασκευή ενός τείχους με έναν τουλάχιστο πύργο ή με ένα εσωτερικό οχυρό, όπου βρισκόταν η κατοικία του άρχοντα και η αίθουσα τελετών για όλες τις σημαντικές κοινωνικές εκδηλώσεις των κατοίκων του κάστρου.

Ας θυμίσουμε, τέλος ότι όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια στα μέσα του 15ου Αιώνα, το κάστρο παραδόθηκε σε αυτούς με συνθήκη. Στη συνέχεια, γκρέμισαν μέρος των τειχών για να το αχρηστεύσουν ως φρούριο. Από τότε, το κάστρο του Λικάριο μένει έρημο και ξεχασμένο στην κορυφή του λόφου, θυμίζοντας μας παλιές ένδοξες εποχές. 


                              2.ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΣΤΟ ΛΗΛΑΝΤΙΟ

                          
                                          ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ
                                               
                                                                   από την Ειρήνη Ρίζου, μαθήτρια του Γ4
  
   Το αμπέλι είναι μία από τις αρχαιότερες καλλιέργειες. Η καταγωγή της αμπέλου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ευρήματα δείχνουν ότι αμπέλια υπήρχαν στις πολικές περιοχές. Η καλλιέργεια σιγά σιγά άρχισε να κατεβαίνει νοτιότερα σε περιοχές με πιο εύκρατο κλίμα, στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και νοτιότερα στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο. Στην Ελλάδα πρέπει να εμφανίστηκε την 4η χιλιετία π Χ . 


  Πιστεύεται ότι οι Έλληνες έμαθαν και γνώρισαν το κρασί από τους ανατολικούς λαούς (Φοίνικες και Αιγυπτίους) με τους οποίους είχαν εμπορικές σχέσεις και οι Κυκλαδίτες και οι Μινωίτες αλλά και οι Μυκηναΐοι αργότερα. Σημασία έχει ότι η αμπελοκαλλιέργεια έγινε γνωστή πολύ γρήγορα σε όλη την Ελλάδα. Αυτό αποδεικνύεται από πλήθος νομισμάτων που απεικονίζουν σταφύλια στη μια όψη και το Διόνυσο στην άλλη .


Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ

  Ο Διόνυσος, γιος του Δία και τηςΣεμέλης -θεός της βλάστησης και του κρασιού- παντρεύτηκε την Αριάδνη, κόρη του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, την οποία αγάπησε όταν την είδε στη Νάξο σύμφωνα με τον Ησίοδο. Απ’ αυτό το γάμο γεννήθηκαν δύο παιδιά: οΣτάφυλλος και ο Οινοποίωνας οι οποίοι σύμφωνα με την μυθολογία διέδωσαν την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοπαραγωγή στον Ελλαδικό χώρο. Η καλλιέργεια στην Κρήτη αποδεικνύεται και από το αρχαιότερο πατητήρι της Ευρώπης που έχει βρεθεί στις Αρχάνες Ηρακλείου. Άλλοι μύθοι αναφέρουν ότι ο θεός Διόνυσος χαρίζει το φυτό στονΟινέα, βασιλιά της Αιτωλίας κι ένα νεότερο κείμενο βασιζόμενο στη μυθολογία προσπαθεί να εξηγήσει τις ενέργειες και τη συμπεριφορά των ανθρώπων που πίνουν κρασί:

 "Όταν ο Διόνυσος ήταν ακόμη μικρός , ταξίδευε για να πάει στην Αξιά. Επειδή ήταν πολύς ο δρόμος , κάθισε σ` ένα κοτρώνι για να ξεκουραστεί. Εκεί που κοίταζε πέρα δώθε , βλέπει μπρος στα πόδια του να φυτρώνει ένα βοτάνι, που του φαινόταν τόσο πολύ όμορφο, ώστε αποφάσισε να το πάρει μαζί του και να το μεταφυτέψει. Το ξερίζωσε λοιπόν και το κουβαλούσε μαζί του. Προτού φτάσει στην Αξιά βρήκε ένα κόκαλο πουλιού , το `βαλε το βοτάνι μέσα και τράβηξε το δρόμο του . Αλλά στα ευλογημένα χέρια του το βοτάνι τόσο γρήγορα μεγάλωσε, που έβγαινε κι από πάνω κι από κάτω από το κόκαλο. Φοβήθηκε πάλι μην ξεραθεί και συλλογιζόταν τι να κάνει. Τότε βρήκε ένα κόκαλο λιονταριού , που ήταν χοντρότερο από του πουλιού το κόκαλο , και σ` αυτό έχωσε το κόκαλο του πουλιού με το βοτάνι. Σε λίγο πάλι μεγάλωσε και έβγαινε όξω κι από του λιονταριού το κόκαλο. Βρήκε μια γαιδουροκοκάλα, που ήταν μεγαλύτερη απ` αυτό κι έχωσε μέσα του πουλιού και του λιονταριού το κόκαλο , κι έτσι έφτασε στην Αξιά.

   Όταν θέλησε να φυτέψει το βοτάνι , παρατήρησε πως οι ρίζες του ήσαν κολλημένες στα κόκαλα και δεν μπορούσε να το βγάλει χωρίς να χαλάσει τις ρίζες . Το φύτεψε λοιπόν όπως ήταν .Σε λίγο φύτρωσε το βοτάνι κι επρόκοψε κι έγινε αμπέλι κι έβγαλε σταφύλια. Απ` αυτά έφτιαξε το πρώτο κρασί κι έδωκε στους ανθρώπους να πιουν. Όταν οι άνθρωποι έπιναν, στην αρχή κελαηδούσαν σαν τα πουλιά, όταν έπιναν περισσότερο γινόταν δυνατοί σαν λιοντάρια , κι όταν ακόμη περισσότερο έπιναν, γινόταν σαν τα γαϊδούρια."


                                                      ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2014


"ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ"      
   Η πρώτη δευτέρα του Οκτωβρίου κάθε έτους θεσμοθετήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού. 
  
  Η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού για το τρέχον σχολικό έτος θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο σε όλα τα σχολεία της χώρας με θεματικό άξονα: «Ρατσισμός και  Διαφορετικότητα, όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι».
Ένα μικρό αφιέρωμα στη διαφορετικότητα είναι και ο επόμενο άρθρο που αποτελεί και την έναρξη για τη φετινή χρονιά της μαθητικής μας εφημερίδας. 

                                
  1)  Το βίντεο αυτό αφορά την ισότητα όλων των ανθρώπων μεταξύ τους. ''Είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι μας ΙΣΟΙ.'' Επίσης παρουσιάζονται οι όροι των διακρίσεων, μισαλοδοξίας, ομοφοβίας, ξενοφοβίας,προκαταλήψεων, στερεότυπων κλπ.

                                      

 2) Ο Dick Hoyt είναι μάλλον άγνωστος στο ευρύ κοινό. Αγνωστος σε όσους γνωρίζουν τους λαμπερούς σταρ της τηλεόρασης, άγνωστος στους ίδιους τους διάσημους, άγνωστος στους πολιτικούς. Τον ξέρει όμως αυτός που πρέπει, ο γιος του. Και αυτό του αρκεί. Η απίστευτη ιστορία των Hoyt θα μπορούσε να είναι η περιγραφή του χρονικού της θέλησης. Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της αγάπης και της αφοσίωσης ενός γονιού στο παιδί του. 

 Ο γιός του, ο Ρικ, γεννήθηκε με τον ομφάλιο λώρο δεμένο στο λαιμό του. Γεννήθηκε σχεδόν σε κατάσταση πνιγμού και η για καιρό έλλειψη οξυγόνου του δημιούργησε μόνιμα προβλήματα. Οι γιατροί πρότειναν στην οικογένεια να βάλει το παιδί σε ένα ίδρυμα (μιλάμε για 46 χρόνια πριν, μη σας κάνει εντύπωση, ήταν αλλιώς τα πράγματα και στην ιατρική αλλά και στην κοινωνία). Οι συγγενείς προέτρεπαν τους γονείς να ακούσουν τους γιατρούς. Ο πατέρας δεν τους άκουσε. Είχε άλλα σχέδια. Κοίταξε στα μάτια το παιδί του και αποφάσισε. Από τότε, 46 χρόνια τώρα, τρέχει κάθε πρωί μαζί με το παιδί του στους δρόμους της αγάπης. Εχουν ταξιδέψει μαζί όλο τον κόσμο, έχουν τρέξει σε όλους τους μαραθώνιους

                                           

3) Η Ειρήνη είναι ένα μικρό κορίτσι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Στην αρχή βιώνει την ανασφάλεια και την απόρριψη μέχρι να βρει προστασία, αγάπη και ζεστασιά στο πιο απίθανο μέρος. 

                                                                
                                                                                ΤΑΙΝΙΑ
Μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968, η Jane Elliott πήγε να διδάξει στο δημοτικό της πόλης της στην Άιοβα, όπου κατοικούσαν μόνο λευκοί. Χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες, εκείνους με γαλάζια μάτια κι εκείνους με καφέ μάτια, και αποφάσισε να τους δώσει ένα γερό μάθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Το ντοκιμαντέρ αυτό παρουσιάζει την ιστορία εκείνου του μαθήματος, τη μακροχρόνια επιρροή του στα παιδιά και τη δύναμή του που κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια.  (από tvxs.gr) 
                     


                      
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
  
                           

                                                ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

                              
                         

                                                                                                                
                                                                                                                      ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013/4

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ
                              Γράφουν οι μαθήτριες Βάσω Κάβουρα & Λίτσα Γεωργίου (Γ1.)
                                                     Εισαγωγή : Βασιλική Ζαχαριά
    Με αφορμή την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου οργανώθηκε το αφιέρωμα αυτό στη Σοφία Βέμπο. Κορυφαία ερμηνεύτρια και ηθοποιός, της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του 50΄. Χαρακτηρίστηκε ΄΄Τραγουδίστρια της Νίκης΄΄ εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Παρακολουθήστε περισσότερα για την ζωή, την καριέρα και τη σχέση της με την πόλη μας τη Λάμψακο!

                                                                                                                                         
     Η Σοφία Βέμπο είναι το σύμβολο της ακατάβλητης αντοχής και της αναμφίλεκτης ηθικής ανωτερότητας των Ελλήνων στην αναμέτρησή τους με τις δυνάμεις του Άξονα. Αποτελεί συνάμα την πρώτη διεθνούς εμβέλειας Ελληνίδα τραγουδίστρια που το πηγαίο ταλέντο της συνυπήρξε αρμονικά με την αγέρωχη προσωπική της στάση, σε βαθμό που να συμβολίσει όχι μόνο μία ιστορική στιγμή αλλά μία ολόκληρη εποχή της νεοελληνικής κοινωνίας. Η Σοφία Βέμπο υπήρξε "μια τραγουδίστρια που μέσα από τα μονοπάτια της φωνής της περπάτησε η δόξα του ’40. Μια τραγουδίστρια που έκλεισε στην ψυχή της την Ελλάδα και την είχε συνταξιδιώτισσα παντού".

    Το Πολεμικό Μουσείο αφιέρωσε στην Σοφία Βέμπο τη μοναδική στην Ελλάδα έκθεση που αποτελούνταν από αυθεντικά προσωπικά κειμήλια, παρτιτούρες, σπάνια χειρόγραφα, κριτικές ελληνικού και ξένου τύπου, προγράμματα θεάτρου, φωτογραφίες από τη ζωή και την καριέρα της, κοστούμια, κοσμήματα, αξεσουάρ και υλικό από την πολύχρονη, πολυδιάστατη  και επιτυχημένη διαδρομή της κορυφαίας ερμηνεύτριας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.


Η βιογραφία της...



   Το όνομα Βέμπο επέλεξε η ίδια να υιοθετήσει, κάνοντας και τις απαραίτητες νόμιμες διαδικασίες, επειδή έτσι (εσφαλμένα) είχε συνηθίσει να προφέρει το όνομά της το κοινό. Το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Μπέμπο


  Γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 και πατέρας της ήταν ο Αθανάσιος Μπέμπος, καταγόμενος από την Τσαριτσάνη κι είχε εγκατασταθεί εκεί δουλεύοντας ως καπνεργάτης. Το 1912 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί γεννήθηκε ο αδελφός της Γεώργιος, ο ονομαζόμενος Τζώρτζης, η αδελφή της Αλίκη και ο μικρότερος αδελφός της Ανδρέας. Το 1914 με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών που συνομολόγησε η κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, επέστρεψε στη Τσαριτσάνη και από εκεί εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βόλο.
            από την ταινία "ΣΤΕΛΛΑ" 

   Στο Βόλο η Έφη Μπέμπο, όπως αρέσκονταν να λέγεται, μετά τις εγκύκλιες σπουδές της αναγκάστηκε λόγω φτώχειας, να δουλεύει για να βοηθήσει την οικογένειά της. Έτσι ξεκίνησε να δουλεύει ταμίας στο κατάστημα "Φλωρία" του Βόλου. Παράλληλα της άρεσε η μουσική και αγοράζοντας μία κιθάρα άρχισε να εξασκείται σ΄ αυτή με τη βοήθεια της φίλης της Μαρίτσας Χασάπη.


1. Αρχή καριέρας
     
   Τον Σεπτέμβριο του 1933 αποφάσισε να πάει στη Θεσσαλονίκη να βρει τον αδελφό της Τζώρτζη που σπούδαζε εκεί και είχε καιρό να στείλει γράμμα. Έτσι παίρνοντας την κιθάρα της επιβιβάστηκε στο Α/Π "ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ" όπου στη διάρκεια του ταξιδιού της άρχισε με την κιθάρα της το τραγούδι. Σε ελάχιστο χρόνο όλοι οι επιβάτες του πλοίου και το πλήρωμα βρίσκονταν γύρω της και την χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι από τη φωνή της. Αυτή θεωρητικά ήταν και η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Σοφίας.
  Μεταξύ των επιβατών ήταν και ένας καλλιτεχνικός διευθυντής που, ακούγοντάς την, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που στο τέλος την πλησίασε και της συστήθηκε, Κωνσταντίνος Τσίμπας..Ήταν ο μεγαλύτερος ιμπρεσάριος της Θεσσαλονίκης, (αργότερα αποδείχθηκε και πράκτορας των Γερμανών) και πρότεινε στη Μπέμπο, με την άφιξή της στη Θεσσαλονίκη, να δουλέψει στο μεγάλο κοσμικό κέντρο ΑΣΤΟΡΙΑ. Φθάνοντας η Μπέμπο στη Θεσσαλονίκη, όπου την περίμενε ο αδελφός της, συζήτησε την πρόταση του Τσίμπα και με τη συγκατάθεση εκείνου η Μπέμπο την επομένη ξεκίνησε τις πρώτες καλλιτεχνικές της εμφανίσεις, όπου οι θαμώνες κάθε βράδυ παρέτειναν το πρόγραμμά της με τα συνεχή χειροκροτήματά τους.


2. Προπολεμική καριέρα

  Η πρώτη αυτή μεγάλη αναγνώριση της Σοφίας Βέμπο στο "Αθηναϊκό κοινό" προκάλεσε την ανανέωση του συμβολαίου της και την εμφάνισή της σε δύο θέατρα, στο "Κεντρικόν" και το "Μουντιάλ". Η φήμη της όμως έφθασε στην Αίγυπτο όπου η Βέμπο ανταποκρινόμενη στη πρόσκληση εμφανίζεται στο "Γκραν Τριάνον" της Αλεξάνδρειας σημειώνοντας και εκεί τεράστια επιτυχία.
   
  Το 1935 η Βέμπο τραγουδά το "Ας πεθάνω" του οποίου οι στίχοι ήταν δικοί της, που υπήρξε νέα μεγάλη επιτυχία. Τότε και επιστρατεύτηκαν όλοι σχεδόν οι στιχουργοί να της γράφουν τραγούδια με πρώτο τον Κώστα Γιαννίδη και συνθέτη τον Σογιούλ. Το 1936 νέες επιτυχίες της Βέμπο που τραγουδά όλη η Αθήνα είναι "Συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσε με" και το "Κάτι με τραβά κοντά σου", (των Αιμ. Σαββίδη, Γαϊτάνου και Μ. Σογιούλ).
   
  Το 1937 αποτελεί σταθμό στη καριέρα της Βέμπο. Εκτός της ηχογράφησης των νέων της τραγουδιών "Για μια Γυναίκα" και "Αντίο" το Φθινόπωρο μεταβαίνει μετά από πρόσκληση, για δεύτερη φορά στην Αίγυπτο, προκειμένου να επανεμφανιστεί στο "Γκραν Τριανόν" της Αλεξάνδρειας. Κατά την διάρκεια των εκεί παραστάσεων της η Βέμπο δέχεται την πρόταση του κινηματογραφιστή παραγωγού Τόγκο Μιζράχι, με τον οποίο υπογράφει συμβόλαιο και συμμετέχει στη ταινία «Προσφυγοπούλα». 

   Τον ίδιο ακριβώς χρόνο του συμβολαίου ο Ν. Παπαδόπουλος, των κινηματογραφικών γραφείων Σαντίγκου, έλαβε άμεση παραγγελία από Αμερική για επείγουσα πραγματοποίηση στην Αθήνα ενός κινηματογραφικού «σορτς» στο οποίο να τραγουδά απαραίτητα η δημοφιλής ντιζέζ δις Σοφία Βέμπο, προκειμένου να συμπεριληφθεί στη νέα σεζόν των αμερικανικών κινηματογράφων σε περιοχές που διαμένουν Έλληνες. Η Βέμπο πιστή στα συμβόλαιά της δήλωσε στον Παπαδόπουλο τη δέσμευση του συμβολαίου της, οπότε θα έπρεπε να ζητήσει την άδεια από τον Μιζράχι.
    
   Το 1938 χαρακτηρίστηκε χρυσή χρονιά της Σοφίας Βέμπο. Κατά την επιστροφή της από την Αίγυπτο στις 15 Φεβρουαρίου 1938 παραμένει στον Πειραιά για δύο μέρες προκειμένου κατά ευτυχή σύμπτωση να συναντήσει τον χρηματοδότη του Μιζράχι, τον Μπέχα που κατευθυνόταν με πλοίο προς Ιταλία και που θα προσέγγιζε στον Πειραιά. Τελικά η συνάντηση έγινε, παρουσία του Παπαδόπουλου, η άδεια δόθηκε πλην όμως το γύρισμα του σορτς με πλάνα από τον εθνικό κήπο, και από τον λόφο Νυμφών με θέα την Ακρόπολη ξεκίνησε μετά την επιστροφή της Βέμπο από την Κωνσταντινούπολη όπου κατόπιν πρόσκλησης εμφανίσθηκε στο κοσμικό θέατρο Μαξίμ με τεράστια και εκεί επιτυχία. 
   
  Το 1939 η Σοφία Βέμπο έχει ήδη καταξιωθεί ως η πρώτη τραγουδίστρια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Το κινηματογραφικό «σορτς» που γυρίστηκε το προηγούμενο έτος με τον τίτλο «Η Ελλάς του 1938 ομιλεί», όπου στη κυριολεξία ήταν ένα ζουρνάλ και που συμμετείχε με δύο τραγούδια σπάει κυριολεκτικά τα ταμεία των αμερικανικών κινηματογράφων ενώ ζητούνται κόπιες στη Λατινική Αμερική. Σημειώνεται ότι την φωνοληψία της ταινίας αυτής είχε επιμεληθεί η ελληνική εταιρεία M. NOVAK Co. Το 1940 ανέτειλε με τα σύννεφα του πολέμου, πολλές χώρες ήδη έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις του άξονα. 
                                                                      Στην Ελλάδα σημειώνονται οι πρώτες   παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου    από ιταλικά αεροπλάνα.                                                                                                          Τον Ιανουάριο στο θέατρο Μουντιάλ έχει ανέβει η επιθεώρηση «Παύσατε πυρ» όπου η Σ. Βέμπο τραγουδά τη νέα της επιτυχία          «Το καινούργιο φεγγάρι» (των Α.Σακελάριου και Γ. Κυπαρίσσι). Στην επιθεώρηση εκείνη η Σ. Βέμπο γνώρισε και τη Γεωργία Βασιλειάδου όπου και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει διαβλέποντας το ταλέντο της.                                    
 Λίγο αργότερα το τραγούδι«Ψαροπούλα», (των Χ. Γιαννακόπουλου και Χ. Χαιρόπουλου), γίνεται η νέα μεγάλη επιτυχία. Το Καλοκαίρι ανεβαίνει η επιθεώρηση «Βραδινές τρέλες» στηνοποία η Βέμπο τραγουδά το υπέροχο βαλς «Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά» (των Χ. Γιαννακόπουλου και Γ. Κυπαρίσσι). 
    
    Στο μεταξύ η Σ. Βέμπο αναζητούσε τραγούδι με τοπικό ιδίωμα της ελληνικής υπαίθρου, στο αίτημά της αυτό έσπευσαν κάποιοι με διάφορα δημοτικά της εποχής, πλην όμως η ίδια επέλεξε τελικά ένα από την περιοχή της που φέρεται να τραγουδούσε παλαιότερα η μητέρα της, συμπληρώνοντας η ίδια κάποιους στίχους με τη βοήθεια του Μοσχούτη. 



Ήταν το τραγούδι «Στ' Λάρισ' βγαίν' ο αυγερινός». (Παράφρασή του αποτελεί το τραγούδι "Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός")    
  Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στις 10.00 ώρα που θα συνέχιζε το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Ζαππείου με αναμετάδοση τραγουδιών της Σ. Βέμπο, ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος διακόπτει τη ροή του προγράμματος και προβαίνει στην ιστορική εκείνη ανακοίνωση της επίθεσης των ιταλικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας και την άμυνα των ημετέρων. 
Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος είχε αρχίσει.


3. Η Βέμπο στον πόλεμο
Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. 

Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατυρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.




4. Μεταπολεμικές επιτυχίες
    Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο, το "Θέατρον Βέμπο", αναβιώνοντας το θεατρικό είδος της επιθεώρησης με σατυρικά έργα, που καθιέρωσαν μάλιστα στις συνειδήσεις του κοινού μεγάλους κωμικούς. Ταυτόχρονα, έβαλε τα θεμέλια μιας καινούριας εποχής για το ελληνικό τραγούδι, λανσάροντας το «αρχοντορεμπέτικο».

 Το 1959 πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική ταινία «Στουρνάρα 288», όπου υποδύεται μια διάσημη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε από τους θαυμαστές της κι εργαζόταν ως καθηγήτρια πιάνου. 
   Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της το 1955 στην κλασσική «Στέλλα»
  Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με τον συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο, παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος, που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για τη μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας.


   Τη βραδιά του "Πολυτεχνείου" η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει, όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Η Βέμπο συμμετείχε από την πρώτη στιγμή στο αντιδικτατορικό κίνημα.
     Η εμφάνισή της στη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Καλλιμάρμαρο για την επάνοδο της Δημοκρατίας, τραγουδώντας 
            «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά και τα τανκς γονάτισαν κείνη τη βραδιά», 
ήρθε να απαλύνει τις θλιβερές εντυπώσεις από την παρουσία της πάνω στα κακόγουστα άρματα στις φιέστες των συνταγματαρχών λίγα χρόνια πριν στον ίδιο χώρο.
   
    
                   από την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού "Εκπομπές που αγάπησα"

Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η Τραγουδίστρια της Νίκης αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του.