2. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

                                                              
                                                                                                               ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014
                                          
                              ΛΙΛΙΑΝ ΖΛΑΚΩΝΗ                              
ΠΡΟΕΔΡΟΣ  Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ
                                          από τις μαθήτριες Βασιλική Ζαχαριά & Χασιώτη Μαρία
    Η συνέντευξη έγινε λίγο πριν την Τσικνοπέμπτη στο γραφείο της Προέδρου στο Δημαρχείο της Αρτάκης. Η αγάπη της κας Ζλακώνη για τα παιδιά φάνηκε από την πρώτη στιγμή της συνέντευξής μας, αφού προσπάθησε να δημιουργήσει κλίμα οικειότητας για να "ξεμπλοκάρουμε" από το άγχος που μας είχε καταλάβει καθώς δεν είχαμε βρεθεί ποτέ άλλοτε ως δημοσιογράφοι κοντά σε πολιτικό πρόσωπο. 

          Τί είναι  ο Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ.;
   Ο Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ. όπως λένε και τα αρχικά του είναι ο Δημοτικός Οργανισμός Αθλητισμού, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος Χαλκίδος. Δημιουργήθηκε από την συνένωση παλαιότερων νομικών προσώπων. Για παράδειγμα, το Γήπεδο ήταν ένα νομικό πρόσωπο, ήταν μία αυτόνομη ομάδα ανθρώπων που εργάζονταν εκεί. Το Κλειστό Γυμναστήριο της Κανήθου ήταν άλλο. Η Αντιδημαρχεία πολιτισμού ήταν άλλη. Όλα αυτά λοιπόν, συνενώθηκαν σε έναν ενιαίο οργανισμό  και έφτιαξαν τον Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ. ο οποίος είναι αυτόνομος, επιχορηγείται από τον Δήμο, γιατί δεν έχει δικά του έσοδα και έχει αναλάβει τις υποχρεώσεις της πόλης  που είχαν  τα παλαιότερα νομικά πρόσωπα. Είναι για να σας δώσω να καταλάβετε, σε σχέση με τον προϋπολογισμό που έχει, ένας δήμος λίγο μεγαλύτερος από τον πρώην δήμο Νέας Αρτάκης.

Ποιος είναι ο δικό σας ρόλος στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης ως πρόεδρος Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ.;

   Εγώ σαν πρόεδρος του Δ.Ο.Α.Π.Π.Ε.Χ.  πρέπει να είμαι επικεφαλής  και στα τρία κομμάτια που έχει ο Δ.Ο.Π.Π.Ε.Χ., δηλαδή τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Η αγάπη μου όμως η μεγάλη είναι τα πολιτιστικά. Βέβαια συνεργάζομαι με τους συνεργάτες μου για όλα, όμως, επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει ένα κομμάτι, έχω μοιράσει κομμάτια του οργανισμού σε συνεργάτες μου, με τους οποίους συνεργάζομαι και τους οποίους επιβλέπω. Αλλά το κομμάτι του πολιτισμού, που είναι το αγαπημένο μου, το έχω αναλάβει εγώ και στην επιμέλεια και σε ό, τι γίνεται. Επομένως, ο ρόλος μου παρότι είναι όσον αφορά τα πολιτικά είμαι επικεφαλής και όσον αφορά τα πολιτιστικά είμαι η ψυχή.

 Πότε και πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τα κοινά;

  Είχα δουλέψει γύρω στα 16, 17 χρόνια σαν εκπαιδευτικός, είχα φροντιστήριο και δίδασκα Γερμανικά. Ξαφνικά, χωρίς να πιεστώ, ένιωσα ότι κλείνει ένας κύκλος και ήθελα να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Σ΄ αυτό θεωρώ ότι συνέτεινε και η άποψη κάποιων φίλων και γι αυτό τον λόγο είπα να ασχοληθώ με την πολιτική, αλλά με την έννοια ενός ενεργού πολίτη που από θέση ευθύνης θα μπορεί να δημιουργήσει μερικά πράγματα. Έτσι, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ.
 Η αγάπη σας για την Χαλκίδα ήταν ένας λόγος που σας ώθησε σε αυτή την απόφαση;

  Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος, γιατί θέλω να σας πω το εξής: Δεν χορταίνεις την πόλη σου όταν τη βλέπεις  με το μάτι ενός καλλιτέχνη ( μου επιτρέπετε να χρησιμοποιήσω ) Τι εννοώ; Ένας καλλιτέχνης όταν βλέπει μία εικόνα και τη ζωγραφίζει μπορεί να την δει πάρα πολλές φορές από ένα άλλο οπτικό πεδίο. Την παραλία μας λόγου χάρη που όλοι την ξέρουμε, εγώ κάθομαι και την βλέπω από άλλη οπτική κάθε φορά, κομματάκι κομματάκι. Ακόμη και μετά από πολλά χρόνια ζωής καταλαβαίνεται ότι δεν την έχω χορτάσει και δεν ξέρω αν θα την χορτάσω ποτέ την Χαλκίδα. Σίγουρα λοιπόν, η αγάπη μου ήταν εκείνη που με ώθησε και όπως σας είπα είχε κλείσει ήδη ένας κύκλος( που στην πορεία κατάλαβα ότι τελικά δεν είχε κλείσει, γιατί ο κύκλος με τα παιδιά δεν κλείνει ποτέ) και έτσι ασχολήθηκα με το δήμο.

 Ποιο πιστεύεται ότι είναι το πιο δυνατό σημείο της πόλης μας;

    Η Χαλκίδα δεν έχει γηγενή πληθυσμό δηλαδή, δεν έχει ντόπιους πολλούς που έχουν γεννηθεί εδώ. Αντίθετα, έχει κατοίκους που προέρχονται από  πολλά άλλα μέρη και οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι το δυνατό της σημείο είναι οι Πολιτιστικού Σύλλογοι οι οποίοι δημιουργήθηκαν στην πόλη, μετέφεραν και αναβίωσαν πολιτιστικά έθιμα από όλη την Ελλάδα με αποτέλεσμα να μπορούμε να πούμε- και το έχουν βγάλει ως σλόγκαν σε γιορτές-  «ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ»
   Εάν προσπαθήσουμε και αναδείξουμε αυτό το δυνατό σημείο, θεωρώ ότι είμαστε από τις λίγες πόλεις που μπορούμε να δημιουργήσουμε υποδομή πάνω σ’ αυτό. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τώρα τις Απόκριες… Η Νάουσα έχει έθιμα, το Μεσολόγγι έχει έθιμα, η Δράμα έχει έθιμα και πόσοι από τους κατοίκους της πόλης μας προέρχονται από αυτές τις περιοχές και είναι σήμερα κάτοικοι Χαλκίδας τρίτης γενεάς. Όταν μαζεύονται όλοι αυτοί έχουμε όλη την Ελλάδα σε ένα δυνατό πολιτιστικό σημείο, στη Χαλκίδα. Δυστυχώς, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι δεν έχουν μεγάλες δυνατότητες, προσπαθούν με δικά τους μέσα.  Ο δήμος- όσο μπορεί- βοηθάει και εγώ «τρελαίνομαι» όταν θέλουν και δε μπορούν να κάνουν κάτι, γιατί θέλω να είμαι πάντα δίπλα τους
Το μεγαλύτερο ελάττωμα της πόλης ποιό είναι;

   Το μεγαλύτερο ελάττωμα της πόλης είναι ότι δεν έχει δυστυχώς ταυτότητα, δεν έχει χαρακτηριστικά. Ενώ υπάρχουν στοιχεία που την χαρακτηρίζουν, υπάρχουν κτίσματα όπως το Κόκκινο Σπίτι, το Κάστρο του Καράμπαμπα, το Λαογραφικό Μουσείο, η πόλη σαν πόλη δεν έχει χαρακτηριστικά να της δίνουν ταυτότητα. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Χαλκίδα βιομηχανική πόλη; Όχι ..… Μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε τουριστική; Ούτε … Είναι η πόλη του Σαββατοκύριακου που υποδέχεται τους Αθηναίους σαν μία κοντινή εναλλακτική λύση.
  Πώς θα μπορούσε λοιπόν, η πόλη να αποκτήσει ταυτότητα; Πρώτα απ όλα με χαρακτηριστικά που θα έμπαιναν στα κτίσματά της με τη  βοήθεια αρχιτεκτόνων, μηχανικών. Η πόλη της Ξάνθης για παράδειγμα έχει αποκτήσει ταυτότητα τα τελευταία χρόνια που είναι και πολιτιστική και πολιτισμική αλλά είναι και αρχιτεκτονική. Η Χαλκίδα, επειδή θεωρώ ότι έχει πολλές δυνατότητες θα μπορούσε να έχει ταυτότητα. Όμως τώρα δεν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε. Έχει ακόμα και το φαινόμενο του Ευρίπου, το οποίο παρότι είναι μοναδικό  δεν αξιοποιείται.
  Είστε και εσείς εκπαιδευτικός. Ποιές σκέψεις κάνετε για το σημερινό σχολείο; Νομίζετε πως είναι αυτό που αξίζει να έχουν τα ελληνόπουλα; 
  
  Εγώ ξέρω τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν οι καθηγητές. Τα σχολεία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν είναι σωστά και σαν κτίσματα. Έχω σπουδάσει στη Γερμανία και έχω ζήσει εκεί τα παιδιά, έχω ζήσει το εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί όταν τελειώναμε τα θεωρητικά έπρεπε να διδάξουμε σε γερμανικά σχολεία και δεν υπάρχει σύγκριση. Θεωρώ όμως, ότι για τα μυαλά που έχουν τα δικά μας τα παιδιά (και δεν είναι τυχαίο ότι παντού σε κορυφαίες θέσεις υπάρχουν Έλληνες, τα παιδιά μας πρωτεύουν με τα ελάχιστα μέσα που τους προσφέρονται) τα σχολεία που έχουν δεν τους πρέπουν.
  Θεωρώ επίσης, ότι και τα βιβλία τους είναι κακογραμμένα. Από εκεί και πέρα παίζουν ρόλο η θέληση των παιδιών και οι προσπάθειες των καθηγητών. Εμένα αυτό που με φοβίζει τώρα στα σχολεία είναι άλλοι παράγοντες που έχουν ωθήσει τα παιδιά ή ένα μέρος των παιδιών ή κάποιους εξωτερικούς που παρεισφρύουν μέσα ,στη βία ή σε πράξεις οι οποίες είναι άσχημες. Θεωρώ ότι το σχολείο είναι το πρώτο στο οποίο πρέπει να «χτίσει» η πολιτεία. Όταν το δικό μου το παιδί πήγαινε σχολείο εγώ ήμουν ήσυχη. Τώρα μπορεί ένας γονιός να είναι ήσυχος όταν βλέπουμε στην τηλεόραση παιδιά τα οποία απειλούνται και ιδιαίτερα αδύναμα παιδιά( με την έννοια οτι δεν είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακά ή ότι δεν είναι νταήδες) και δεν τολμούν να χτυπήσουν ή να βρίσουν; Πέρασε η εποχή που πήγαινε η μαμά να πάρει το δίκιο του παιδιού της. Τώρα το παιδί υποτιμάται από αυτή τη κίνηση. Όμως, πιστεύω στο ελληνικό μυαλό, πιστεύω στην ελληνική ψυχή και επειδή έχω ζήσει τα παιδιά και μπορώ να καταλάβω ένα παιδί, ξέρω ότι είναι μία δύναμη που δεν μπορεί να την νικήσει κανείς.

Εσείς σε ποιο σχολείο φοιτήσατε;

   Εγώ φοίτησα στο Θηλέων. Εμείς επειδή δεν είχαμε σταθερό κτίριο, μέχρι την τρίτη γυμνασίου πήγαινα στην οδό Χαϊνά στην παλιά Σχολή Μηχανικών. Μετά πήγα στο Λύκειο, εκεί που είναι σήμερα ο κινηματογράφος το Μάγια, όπου ήταν το Θηλέων. Αγαπώ το σχολείο μου και τους δασκάλους μου. Με όσους  καθηγητές μου είναι εν ζωή έχω  πάρα πολύ καλή σχέση μαζί τους. Αγαπούσα πολύ το σχολείο, αγαπούσα πολύ και τα γράμματα, αλλά ήμουν και μεγάλο πειραχτήρι και γι αυτό πολλές φορές  ήμουν έξω απ’ την τάξη και όταν φώναζαν τον πατέρα μου μού έλεγε  «Πάλι έκανες αταξία;» Και στην ζωή μου κάνω πλάκες και σαν άτομο μου αρέσει το καλαμπούρι, γι αυτό και δεν παρεξηγιόμουν ποτέ όταν μετά σαν καθηγήτρια μου έκαναν τα παιδιά πλάκα. Αντίθετα, γελούσα και χαιρόμουν και εγώ σαν παιδί.

Τί θυμάστε έντονα από τα σχολικά σας χρόνια;

   Θυμάμαι ιδιαίτερα τις «κοπάνες». Πότε όμως; Εμείς δεν είχαμε πολλά μαθήματα στο σχολείο, ούτε τα ιδιαίτερα τετράδια, ούτε τα ιδιαίτερα μολύβια και ως προς το φαγητό λίγα πράγματα. Παίρναμε λοιπόν,από το σπίτι μία τυρόπιτα ή ένα κουλούρι… όταν ήταν η εποχή που υπήρχαν παντού μούρα  φεύγαμε με τα πόδια από τη Χαλκίδα, ερχόμασταν στην Αρτάκη που είχε μουριές! Ήταν και δυο τρεις συμμαθήτριες οι οποίες έπαιζαν κιθάρα…. Ξέραμε τις συνέπειες, ότι μετά θα τρώγαμε κανά μπερντάκι ξύλο, αλλά είχαμε φάει τα μούρα μας- μπορεί να βουτούσαμε και λίγο στη θάλασσα- και ήμασταν εντάξει!

 Αν συγκρίνατε την δική σας μαθητική πορεία με αυτή ενός σημερινού παιδιού, πιστεύετε ότι τα πράγματα στο σχολείο έχουν βελτιωθεί ή όχι, από πλευράς καθηγητών-μαθητών ;

    Ήταν άλλες νοοτροπίες. Εμείς τότε δεν είχαμε φροντιστήριο. Εγώ φροντιστήριο έκανα για να δώσω στο πανεπιστήμιο. Τώρα τα παιδιά έχουν άλλες δυνατότητες. Θεωρώ όμως ότι έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ τα πράγματα σε σχέση με εμάς. Στην εποχή μου το σχολείο ήταν πολύ πιο απλό και πιο ανθρώπινο από ότι είναι σήμερα. Το παιδί σήμερα είναι πάρα πολύ κουρασμένο, γιατί έχει πολύ μεγάλο συναγωνισμό, πολλά εξωσχολικά μαθήματα. Θεωρώ ότι τα δικά μας χρόνια ήταν καλύτερα. Ήταν πιο απλές και οι σχέσεις μεταξύ μας. Ακόμα και σε επίπεδο χρήματος. Το ότι φορούσαμε ποδιά ήταν ο λόγος που έκανε να μην ξεχωρίζει πιο παιδί ήταν οικονομικά καλύτερα και πιο χειρότερα.

Θα γίνει καρναβάλι στην πόλη μας;

   Η ιδέα που υπήρξε ,όταν πρωτοανακατεύτηκα με την πολιτική ήταν «Τι έχει να πουλήσει αυτή η πόλη;». Το Στενό και τη θάλασσα. Παντού κάνουν καρναβαλιστικές εκδηλώσεις στο δρόμο. Εμείς είπαμε θα κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Ξεκινήσαμε λοιπόν τότε, είπαμε την ιδέα στον δήμαρχο τον κύριο Αναγνωστάκη, είπε «ναι» και το ξεκινήσαμε.
  Τότε το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και το Υπουργείο Εσωτερικών κατάλαβαν ότι ήταν κάτι ιδιαίτερο και μας έδωσαν και χρήματα. Όμως η κρίση μας ώθησε στη συλλογική  απόφαση να το σταματήσουμε. Ήταν λάθος. Γιατί το καρναβάλι θα έδινε την ευκαιρία να έρθει ξένος κόσμος, όπως είχε έρθει την τελευταία φορά (είχαμε χορηγό επικοινωνίας τον ant1). Φέτος, ο δήμαρχος ήθελε να κάνουμε πάλι καρναβάλι αλλά με την συνεργασία φορέων, γιατί μόνος του ο οργανισμός που έχουμε δεν μπορούσε να το αναλάβει οικονομικά και δεν θέλαμε να κάνουμε μία «γιορτούλα». Θέλαμε να κάνουμε δυνατό καρναβάλι, να έρθει κόσμος και να φέρει μια δυναμική και τονωτική ένεση στην πόλη αλλά και να διασκεδάσει ο κόσμος. Όμως, στις  συναντήσεις που έκανα με τους φορείς, μου είπαν πως δεν έχει κανένας την οικονομική δυνατότητα να συνεισφέρει.
  Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη γιορτή την Τσικνοπέμπτη, θα ψήσουμε, θα κατεβούν οι Σύλλογοι και θα κάνουμε και Κούλουμπα την Καθαρή Δευτέρα. Βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με το καρναβάλι που κάναμε. Πιστεύω όμως ότι του χρόνου είτε είμαι εγώ είτε όχι, θα έχουν κάπως φτιάξει τα πράγματα για να γίνει το καρναβάλι.

Διαβάζετε μαθητικά έντυπα;

  Μαθητικά έντυπα διαβάζω. Γιατί; Με όλους μου τους παλιούς μαθητές μου έχω μια πολύ καλή επικοινωνία. Με κάλεσαν όλοι στο γάμο τους, τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει, πηγαίνουν στο σχολείο. Όταν λοιπόν, βγάζουν είτε μία εφημερίδα, είτε ένα ημερολόγιο, είτε οτιδήποτε άλλο, πάντα είναι καλοδεχούμενο και εφόσον έχω την εφημεριδούλα τη διαβάζω. Είναι μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά και πρέπει να πούμε ότι και σαν επάγγελμα αυτό του δημοσιογράφου είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά και σαν χόμπι είναι επίσης πολύ ωραίο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ Κα ΠΡΟΕΔΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΕΖΙΚΟΥ

                                                                                                    ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014      

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ  

                            
                              ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

Ο κος Γιάννης Κατσάνος είναι ο υπεύθυνος Σχολικών Δραστηριοτήτων στο Νομό μας. Θελήσαμε να τον επισκεφτούμε στο γραφείο του στη Δ/νση Β/θμιας Εκ/σης για να τον γνωρίσουμε από κοντά, αφού είναι ο άνθρωπος που το όνομά του το ακούμε συχνά στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που συμμετέχουμε. Με τη ζεστή του φιλοξενία μας έκανε να αισθανθούμε αμέσως άνετα και τον ευχαριστούμε γι αυτό. Να λοιπόν τι μας είπε....

Ο κος Κατσάνος με τους Αντώνη Πιτσινή, Ωρεάνθη Δαϊναβά και Βάσω Ζαχαριά 
  -Ποια είναι η ειδικότητα σας στο σχολείο ;
-Είμαι φιλόλογος ειδικευμένος στην Ευρωπαϊκή και Ελληνική Λογοτεχνία.

-Τι σας έκανε να ακολουθήσετε τον συγκεκριμένο επιστημονικό κλάδο;
-Πολλά πράγματα. Κατ’ αρχήν ένας καθηγητής μου. Δηλαδή, ενώ μέχρι τη Β’ Λυκείου ο προσανατολισμός μου ήταν προς την θετική κατεύθυνση και μάλιστα στη Βιολογία, βρέθηκε ένας καθηγητής που μου άλλαξε τον προσανατολισμό μου και όλη μου τη ζωή.

-Προτιμάτε να διδάσκετε σε γυμνάσιο ή σε λύκειο και για ποιο λόγο;
-Η εμπειρία που έχω από διδασκαλία στο γυμνάσιο δεν είναι μεγάλη, τον πιο πολύ χρόνο της θητείας μου τον έχω διανύσει στο λύκειο. Προτιμώ το λύκειο, γιατί τα παιδιά είναι σε μια μεγαλύτερη ηλικία και μπορείς να συζητήσεις μαζί τους θέματα σε μεγαλύτερο βάθος απ’ ότι στο γυμνάσιο. Ωστόσο μου αρέσουν και τα μαθήματα και οι μαθητές του γυμνασίου.

-Ποια είναι η γνώμη σας για την τρόπο που διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο; Θα έπρεπε να αλλάξει κάτι; Υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι τα αρχαία δεν πρέπει να διδάσκονται…
-Η αλήθεια είναι πως τα αρχαία είναι πάρα πολλά και σας μιλώ και ως εκπαιδευτικός και ως γονέας –έχω και εγώ παιδιά στο λύκειο. Παρ’ ότι είμαι φιλόλογος πιστεύω ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των ωρών που διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά. Ωστόσο νομίζω πως είναι απαραίτητη η διδασκαλία τους. Θα μπορούσαν ίσως να λιγοστέψουν οι ώρες διδασκαλίας των αρχαίων καθώς και οι απαιτήσεις αυτές οι στενά φιλολογικές και όσο μπορούμε να μπαίνουμε στο πνεύμα των αρχαίας ελληνικής σκέψης παρά να μένουμε στο γράμμα και στον τύπο. Ασφαλώς τα αρχαία ελληνικά- όχι τόσο η γλώσσα, όσο η φιλοσοφία και η σκέψη- είναι απαραίτητη και θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία- και όχι μόνο της Ελλάδας.
  Υπάρχει βέβαια μια  άποψη που λέει ότι τα αρχαία είναι μια νεκρή γλώσσα. Για να σταθούμε σ’ αυτή την άποψη, τα αρχαία είναι μια νεκρή γλώσσα με την έννοια ότι δε μιλιέται. Δε μιλάμε αρχαία, επομένως δεν είναι απαραίτητο να μάθουμε αρχαία με τέτοιο τρόπο όπως τα μάθαιναν οι αρχαίοι Έλληνες. Το πιο σημαντικό είναι να μάθουμε αυτά που λέγονται μέσω των αρχαίων ελληνικών και αν προσπαθούμε να μάθουμε λίγο αρχαία είναι για να καταλάβουμε τι λέγεται. Δε μας ενδιαφέρει λοιπόν τόσο το πώς λέγεται, αν είναι  μετοχή, αν είναι απαρέμφατο, αλλά κυρίως τι λέει.

-Είστε υπεύθυνος των βιωματικών δράσεων που γίνονται στα σχολεία του νομού μας Μπορείτε να μας εξηγήσετε ποιες αρμοδιότητες προκύπτουν απ’ αυτή τη θέση;
-Είμαι  υπεύθυνος των σχολικών δραστηριοτήτων. Άλλο σχολικές δραστηριότητες και άλλο βιωματικές δράσεις. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία  χρόνια  στο σχολείο έχει μπει ο όρος βιωματικές δράσεις με την έννοια ότι υπάρχει το επίσημο πρόγραμμα του σχολείου όπου εκεί ένας καθηγητής μιλάει επί μια ώρα και σας εκθέτει το θέμα του μαθήματος. Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος να μαθαίνει κανείς «ζώντας» την έννοια του βιωματικού, «ζώντας» τη γνώση την οποία λαμβάνει. Η κατάσταση λοιπόν των σχολικών δραστηριοτήτων  σε ένα μεγάλο κομμάτι της έχει μέσα και βιωματικές δράσεις.
  Ο ρόλος μου είναι να συντονίζω αυτές τις δράσεις είτε είναι βιωματικές, είτε απλές δράσεις  ή σχολικές δραστηριότητες και να περέχω τις απαραίτητες πληροφορίες στους συναδέλφους οι οποίοι με τόσο αγάπη ασχολούνται με εσάς και τις σχολικές  δραστηριότητες. Τα προγράμματα που λειτουργούν σε όλα τα σχολεία του νομού μας είναι τρία:  Αγωγή Υγείας, Περιβαλλοντική εκπαίδευση και Πολιτιστικά προγράμματα.


-Σε τι ποσοστό συμμετέχουν οι μαθητές και οι καθηγητές στα προγράμματα αυτά; Κρίνετε ικανοποιητική τη συμμετοχή τους;
-Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός προγραμμάτων. Υπάρχουν περίπου 200 προγράμματα σε όλη την Εύβοια. Σε αυτά τα προγράμματα συμμετέχουν οι διπλάσιοι καθηγητές, αφού συνήθως είναι δύο στο κάθε πρόγραμμα, και περίπου 30 μαθητές, συνολικά 6000 παιδιά. Νομίζω, υπάρχει αυξημένη συμμετοχή σε σχέση με πέρσι. Επικρατεί μια αύξηση των προγραμμάτων κατά 20%. Αυτό δείχνει την τάση αυξημένου ενδιαφέροντος.

-Ποιες δράσεις που γίνονται τη φετινή χρονιά στα σχολεία της αρμοδιότητάς σας θα θεωρούσατε ως καινοτόμες;
-Νομίζω ότι όλες οι δράσεις είναι καινοτόμες, με την έννοια ότι για αυτούς που τις υλοποιούν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Μπαίνουν σε μία διαδικασία επαφής τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές που δημιουργεί καινούργια δεδομένα. Κατά αυτή την έννοια, εάν η ερώτηση μού τεθεί αλλιώς, δηλαδή ΄΄Ποιο πρόγραμμα νομίζω ή ποιο είδος προγραμμάτων νομίζω ότι είναι κάτι καινούργιο γενικά;΄΄ θα έλεγα ότι υπάρχει ένας μικρός αριθμός προγραμμάτων στα πολιτιστικά θέματα τα οποία ασχολούνται με τις επιστήμες. Παραδείγματος χάρη, η θεωρία των Φράνκτραλ στα μαθηματικά, οι θεωρίες του Big Bang ή της διαστημικής. Αυτά είναι σίγουρα κάποια προγράμματα καινούργιων θεμάτων. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι πολιτισμός δεν είναι μόνο χορός, θέατρο, μουσική, συγγραφή, λογοτεχνία αλλά είναι και επιστήμη.

-Υπήρξατε καθηγητής σε σχολείο της Γαλλίας. Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα εκεί από ότι στο ελληνικό σχολείο; Υπάρχει κάτι που θαυμάζατε στο γαλλικό σύστημα εκπαίδευσης;
-Το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι πιο οργανωμένο γιατί έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής αφού το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχει από το 1900. Το σχολείο όπου εργαζόμουν, ένα λύκειο και ένα κολέγιο μαζί (γυμνάσιο, λύκειο) είχε ιδρυθεί το 1904. Καταλαβαίνετε ότι έχει μια ιστορία αιώνων από το 1904 ως το 2000.   
  Τώρα εδώ στην Ελλάδα, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η εκπαίδευση έχει πολλά προβλήματα. Δημιουργήθηκε από το ελληνικό κράτος σε περιόδους, οι οποίες ήταν δύσκολες. Το ελληνικό σχολείο έχει δυσκολία στην πραγμάτωση και πραγματοποίησή του. Στην Γαλλία υπάρχει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον της κοινωνίας για το σχολείο. Παρότι οι ίδιοι οι Γάλλοι πιστεύουν ότι δεν είναι στο καλύτερο σημείο στην εκπαίδευσή τους, η Γαλλία έχει τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως.
  Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, ένα σχολείο αντίστοιχο με το δικό σας γυμνάσιο, ένα κολέγιο, αποτελείται από τους εκπαιδευτές, το διοικητικό προσωπικό, το οποίο είναι το μισό από τους καθηγητές, το προσωπικό της βιβλιοθήκης που έχει το κάθε σχολείο και επίσης εδώ υπάρχει και μια ειδικότητα που ονομάζεται βιβλιοθηκονόμος με αποτέλεσμα να λειτουργεί σωστά και οργανωμένα μία βιβλιοθήκη. Πρόκειται για πράγματα που στην Ελλάδα τα αναλαμβάνουμε όλα  εμείς οι καθηγητές. Μια κοινωνία που έχει επενδύσει πραγματικά στην εκπαίδευση και έχει δομές τέτοιες που βγάζει και καλούς μαθητές, αφού και οι καθηγητές είναι συγκεντρωμένοι αποκλειστικά στο αντικείμενό τους, είναι σαφώς η Γαλλία.

-Ασχολείστε με τη σκηνοθεσία. Πείτε μας μερικές από τις δουλειές σας;
-Ναι, ασχολούμαι με την σκηνοθεσία. Έχω σπουδάσει σκηνοθεσία και κινηματογράφο, αλλά έχω ασχοληθεί περισσότερο με τη σκηνοθεσία του θεάτρου. Στην Εύβοια που ήρθα το 1990 ήμουν στο 2ο  Λύκειο, όπου εκεί άρχισα δράσεις και δραστηριότητες σε σχέση με το θέατρο. Κάναμε πολλές παραστάσεις με μαθητικές ομάδες που συμμετείχαν σε διαγωνισμούς ελληνικούς και διεθνείς. Απόκτησα πολλούς καλούς φίλους - μαθητές . Ο καθηγητής έρχεται σε ουσιαστική επαφή με τον μαθητή και η συνέπεια αυτής της δραστηριότητάς μου στο μαθητικό θέατρο είναι ότι διατηρώ ακόμα σχέσεις με μαθητές οι οποίοι συμμετείχαν κάποτε σε προγράμματα θεάτρου. Με ενδιαφέρει πολύ το θέατρο. Είναι ένα συνεχές κομμάτι των ασχολιών μου. Ακόμα και τώρα συνεχίζω.

-Χρειάζεται να ενισχυθούν τα μαθήματα τέχνης στο ελληνικό σχολείο; Υπάρχουν τρόποι να γίνει αυτό;
-Αναμφίβολα. Όχι μόνο τα μαθήματα τέχνης αλλά και η παρουσία της τέχνης στο σχολείο, εννοώντας της αισθητικής. Δηλαδή, εγώ θυμάμαι ήμουν σε ένα σχολείο προσεγμένο και αυτό οφειλόταν στους μαθητές και κυρίως στους καθηγητές. Η αισθητική μέριμνα δεν αφορά μόνο το μάθημα εντός της τάξης. Αφορά τους τρόπους που βλέπουν οι μαθητές και οι καθηγητές την αισθητική στον χώρο του σχολείου. Η αισθητική μπορεί να είναι και το να μην έχω έναν κάδο σκουπιδιών ή έναν κάδο που να είναι συνεχώς γεμάτος από σκουπίδια. Θέλω να πω πως η αισθητική είναι και το μάθημα, αλλά είναι και το πώς γενικά συμπεριφερόμαστε στο σχολείο και η πραγματικότητα που ζούμε κάθε μέρα. Πρέπει να μπει αισθητική με κάθε τρόπο στα ελληνικά σχολεία.

-Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα αλλάζατε αν ήσασταν Υπουργός Παιδείας;
-Δεν θα άλλαζα κάτι. Οι υπουργοί παιδείας ανεβαίνουν, μένουν για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και κάνουν κάποιες δράσεις. Εγώ δεν θα έκανα τίποτα, με την έννοια ότι θα άφηνα τον πυρήνα, δηλαδή τους εκπαιδευτές της μάθησης(καθηγητές) περισσότερο ελεύθερους, στο να οργανώσουν το μάθημά τους, το πρόγραμμά τους, το σχολείο τους. Και δεύτερον, θα υποστήριζα όσο περισσότερο μπορούσα οικονομικά την εκπαίδευση.

-Μια ευχή για το μέλλον του ελληνικού σχολείου
-Η ευχή μου είναι για εσάς. Να είστε γεροί και δυνατοί. Αυτό είναι το μέλλον του ελληνικού σχολείου. Αν είστε εσείς καλά και σωστά εκπαιδευμένοι τότε το ελληνικό σχολείο και η ελληνική κοινωνία έχει προοπτικές. 

                                                                                                           ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014

                                                                     

                  Έφη Σιούτογλου: Μια Ζωγράφος στο Σχολείο μας 
                                                                                   
                                                                       
από τις μαθήτριες Βασιλική Ζαχαριά  Γ1΄
                                                                                                                                                                         Χρύσα Διαμαντή     Γ1΄


Η Συνέντευξη της κας Σιούτογλου έγινε από τους αρθρογράφους μας λίγο πριν ανακοινωθεί η μετάθεση της καθηγήτριας των Καλλιτεχνικών στην Αθήνα. 



    Πότε αρχίσατε να ζωγραφίζετε;

    Από την πρώτη δημοτικού. Από ότι θυμάμαι είχα πάρει και βραβείο.








    Ήσασταν καλή μαθήτρια στο σχολείο ;
      Από μέτρια ως καλή.






      Είχατε αποφασίσει από μικρή ηλικία ότι θα ασκήσετε σαν επάγγελμα τη ζωγραφική και όχι σαν χόμπι;


        Όλοι μου έλεγαν ότι έχω ταλέντο και πρέπει να γίνω ζωγράφος. Στα 18 μου είχα πειστεί ότι μπορώ να σπουδάσω ζωγραφική.





        Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική;
        Ο κόσμος της τέχνης είναι μαγικός. Μέσα από την ζωγραφική έπαιρνα θαυμασμό, αγάπη και ενδιαφέρον. Αλλά χρειάζεται να δίνεις πολλά στην τέχνη.



        Σε ποια σχολή σπουδάσατε και για πόσα χρόνια;
           Σπούδασα στην σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, για 5 χρόνια.



          Ποια χρώματα προτιμάτε, τα ψυχρά ή τα θερμά;
             Για αρκετό διάστημα προτιμούσα ή μου έβγαιναν τα θερμά. Αργότερα υπερτερούσαν τα ψυχρά χρώματα.



            Ποιο ήταν το πρώτο σας έργο;
               Αν θυμάμαι καλά στην πέμπτη ή έκτη δημοτικού είχα ζωγραφίσει πάνω σε ένα παλιό ξύλο μία αμυγδαλιά ανθισμένη και όλες τις γλάστρες της μαμάς.
              Τι σας αρέσει να ζωγραφίζετε περισσότερο; τοπίο, πρόσωπα, αφηρημένο;
                 Μου άρεσαν πιο πολύ τα πρόσωπα πάντα αλλά και τα τοπία για πολύ καιρό. Όμως γενικά έχω ζωγραφίσει τα πάντα ή σχεδόν ό,τι είναι ορατό στον πραγματικό κόσμο. Το να δημιουργήσεις μία εικόνα από το τίποτα είναι πολύ σημαντικό, είναι σπουδαίο.



                Πότε αναγνωρίστηκε το πρώτο σας έργο;
                  Αναγνώριση των έργων μου είχα από πολύ νωρίς. Πούλησα το πρώτο μου έργο στον καφετζή του χωριού μας - αν αυτό θεωρείται αναγνώριση.

                  Ποια ημερομηνία διοριστήκατε και πού;
                    Άρχισα να παραδίδω μαθήματα σχεδόν από φοιτήτρια σε υποψήφιους για τις σχολές Καλών Τεχνών και αρχιτεκτονικής αλλά με την εκπαίδευση ασχολήθηκα από το 1996 σε ένα ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα.



                    Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας με την απόφασή σας;
                      Οι γονείς μου ήταν περήφανοι γι’ αυτό και πάντα με ενθάρρυναν.



                      Η ζωγραφική είναι πραγματικά ένας τρόπος έκφρασης για εσάς;
                        Είναι ένας σπουδαίος τρόπος έκφρασης, δημιουργίας, αυτογνωσίας, πειθαρχίας, πόνου, χαράς. Είναι ένας τρόπος ζωής.
                                                                                                                              

                        Εξαιρετική και συγκινητική η συνέντευξη της κυρίας Σιούτογλου και πιστεύω πως δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. 
                        Το μόνο που θα ήθελα να πω , εκ μέρους όλων των παιδιών του Αναξαγόρειου Γυμνασίου Νέας Λαμψάκου, στην κυρία του μαθήματος των καλλιτεχνικών, η οποία φεύγει, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τα μηνύματα αισιοδοξίας και χαράς που μας μετέδωσε μέσα από το μάθημά της το λιγοστό αυτό διάστημα μου έμεινε μαζί μας.
                                                                                                                           
                        ......................................................................................................                                                                        ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013
                                                             
                                                               ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΚΟΚΟΝΟΣ
                                                         
                                                 ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ  ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
                                                                  
                                                                                                         από τους μαθητές Χασιώτη Ιωάννη (Γ3)
                                                                                   &  Δαϊναβά Αλίκη, Γιαλαγιά Αριάδνη, Καραχάλιου Ηρώ(Γ1)
                                      

                            Ο κος Ταξιάρχης Κοκονός είναι πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου  Χαλκίδας από το 2006 και ασχολείται με την ορειβασία από μικρό παιδί. Επίσης είναι και αντιπρόεδρος στον χορευτικό σύλλογο Αλωνακίου
                            Τον συναντήσαμε στην εκδρομή μας στο Καταφύγιο της Δίρφης και συζητήσαμε μαζί του. Ο κος Κοκονός με χιούμορ και πολύ διάθεση μοιράστηκε μαζί μας τις προσωπικές του εμπειρίες και μας ενημέρωσε για τη δράση του Ορειβατικού Συλλόγου .

                        Η ξενάγηση των συντακτών της εφημερίδας από τον Πρόεδρο του ΕΟΣ Χαλκίδας
                                                                                                -Πότε ιδρύθηκε ο ορειβατικός σύλλογος;


                        " Ο Ορειβατικός Σύλλογος άρχισε να λειτουργεί το 1937, δηλαδή φέτος κλείνει 76 χρόνια λειτουργίας."

                        -Αυτή την στιγμή ο ορειβατικός σύλλογος από πόσα μέλη αποτελείται και πως καταφέρνετε να κρατιέστε σε επαφή ;
                         " Ο Ορειβατικός Σύλλογος αποτελείται από περίπου 1250 μέλη και οι ηλικίες τους κυμαίνονται μεταξύ των 18 και 90 χρονών (για να γραφτεί κάποιος στο σύλλογο χρειάζεται να έχει συμπληρώσει το 18 έτος ζωής του, αλλιώς μπορεί μόνο με την συνοδεία των γονιών του). Ο βασικός όγκος των ατόμων βέβαια είναι πάνω από 35 χρονών.

                           Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, κάθε χρόνο δημιουργούμε ένα ετήσιο πρόγραμμα με εξορμήσεις και έτσι σχεδόν κάθε Κυριακή συναντιόμαστε είτε για αναρριχήσεις, είτε για βόλτες με τα ποδήλατα ή ακόμα για πεζοπορίες. Οι εξορμήσεις μας γίνονται στην Εύβοια αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα."


                        -Έχει επηρεάσει η κρίση τον σύλλογό σας ;  

                         " Σίγουρα η κρίση μας έχει επηρεάσει. Αυτό μπορεί να γίνει αισθητό από το γεγονός ότι πολύ λιγότερα μέλη έρχονται μαζί μας στις εκδρομές που διοργανώνει ο Σύλλογος, αλλά και από το ότι οι εκδρομές μας δεν είναι πλέον μακρινές με αποτέλεσμα να έχουμε "κλειστεί" κυρίως στην Εύβοια. "

                        -Κάποια αξέχαστη εμπειρία που έχετε ζήσει ;   
                        Ο Ταξ. Κοκονός απαντά στις ερωτήσεις της συντακτικής ομάδας

                          " Πολλές ! Κυρίως, βέβαια μέσα από τις διασώσεις στις οποίες έχω συμβάλει. Η πιο πρόσφατη ήταν την προηγούμενη Κυριακή, όταν ένα γκρουπ τεσσάρων ατόμων  είχε ανέβει για βόλτα στην Δίρφυ. Οι τρεις φοβήθηκαν να προχωρήσουν αλλά ο ένας συνέχισε μόνος του. 
                          Ήταν 21:45 όταν  πήραν τηλέφωνο για να με ενημερώσουν για το περιστατικό: "Ένας ορειβάτης έχει χαθεί στο Ξηροβούνι" μου είπαν. Στις 22:30  έφτασα στην περιοχή. Εκεί, η παρέα του "χαμένου", μου έδειξε μια φωτογραφία με το τοπίο στο οποίο περίπου τον είχαν αφήσει να συνεχίσει μόνος του. Αμέσως κατάλαβα για ποια ακριβώς περιοχή μιλούσαμε.   
                           Μαζευτήκαμε μια παρέα με άτομα τα οποία ξέρουν την περιοχή και αρχίσαμε να ψάχνουμε. Τελικά ο χαμένος ορειβάτης μας πήρε τηλέφωνο και μας περιέγραψε το σημείο στο οποίο βρισκόταν ακριβώς εκείνη την στιγμή. Τον βρήκαμε διψασμένο, κουρασμένο και εξαντλημένο. Η ανακούφιση μας που ήταν ζωντανός δεν περιγράφεται..."

                        - Εμείς πως μπορούμε να προστατευτούμε, ώστε να μην βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση ;

                        " Όταν κάποιος θέλει να πάει μία πεζοπορία ή για ορειβασία στο βουνό καλό θα ήταν πάντα να έχει κάποια παρέα μαζί του. Έπειτα θα πρέπει να ξέρει να σέβεται τη φύση. Όταν βλέπεις πως έχεις φτάσει στα όρια σου, καλό είναι να σταματάς. Δεν είναι ντροπή.
                          Εγώ, για παράδειγμα, έχω φτάσει πολλές φορές κοντά στην κορυφή της Δίρφυς, την κορυφή του βουνού που γνωρίζω καλύτερα, αλλά δεν έχω ανέβει μέχρι τέρμα καθώς διαπίστωσα πως οι καιρικές συνθήκες δεν είναι κατάλληλες.
                          Δεν γίνεται ποτέ κανείς να δαμάσει τη φύση. Η φύση χρειάζεται να την προσέχουμε, για να μας προσέχει ! Να την σεβόμαστε, για να μας σέβεται !! "
                            
                          (Θα ήταν σωστό να σχολιάσουμε πως ο κος Ταξιάρχης Κοκονός είναι ένας πολυάσχολος άνθρωπος, ο οποίος κατά βάση αφιερώνει την ζωή του σε διάφορους συλλόγους, εθελοντικά, μέσα από τους οποίους επιζητά το χαμόγελο των συνανθρώπων του!)

                                                   .........................................................................................................



                                                    

                        ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ-ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ


                           EΛΛΗ  ΣΤΑΜΟΥ  

                        ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ "ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ΣΤΟ ΜΥΤΙΚΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
                                                          
                                               από τις μαθήτριες του Γ1                        
                                              Αριάδνη Γιαλαγιά, Κατερίνα Βαρσαμά 
                            
                                φωτο: Ιωάννης Χασιώτης, Σουγιουλτζής Σεραφείμ
                          
                             
                             Η κα Έλλη Στάμου είναι η ψυχολόγος στο "Σπίτι Φιλοξενίας", που το Χαμόγελο του Παιδιού διατηρεί στην περιοχή μας. 
                         Στη συνέντευξη που ακολουθεί απάντησε στις ερωτήσεις μας σχετικά με το σημαντικό ρόλο του σπιτιού στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, αλλά και στην εκπαίδευση παιδιών που προέρχονται από οικογένειες οι οποίες αντιμετωπίζουν ποικίλα καθημερινά προβλήματα. 


                        Πότε άρχισε να λειτουργεί το σπίτι;
                        Το σπίτι άρχισε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2009, oπότε ξεκίνησαν να έρχονται τα πρώτα παιδιά, των οποίων ο αριθμός αυξανόταν συνεχώς.

                        Πείτε μας λίγα πράγματα για τα παιδιά που φιλοξενoύνται στο σπίτι.
                        Το σπίτι είναι ημερήσιας φροντίδας, δηλαδή τα παιδιά μένουν όλη μέρα και κάνουν πράγματα που κάνει οποιοσδήποτε στο σπίτι του, όπως τρώνε μετά το σχολείο, κάνουν τα μαθήματά τους, παίζουν κλπ, μέχρι τις 8 το απόγευμα που γυρίζουν στις οικογένειές τους. 
                        Τα παιδιά που έρχονται είναι από οικογένειες χαμηλού βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου. Σ΄ εμάς απευθύνονται είτε τα ίδια τα μέλη της οικογένειας, είτε συγγενικά πρόσωπα, είτε κάποιος φορέας που γνωρίζει ότι υπάρχει πρόβλημα. Τότε, ύστερα από  κάποια αξιολόγηση ''παίρνουμε'' τα παιδιά εδώ και στηρίζουμε την οικογένεια.
                        Με ποιον τρόπο στηρίζετε την οικογένεια;
                        Κυρίως με τη συμβουλευτική διαδικασία, δηλαδή συζητάμε με τους γονείς θέτοντας στόχους, έτσι ώστε να έρθουν κοντά  στα παιδιά και να υπάρχει μια ισορροπία στην οικογένεια.

                        Πόσα παιδιά φιλοξενούνται στο σπίτι και μέχρι ποιας ηλικίας;
                        Φιλοξενούμε 14 παιδιά στο σπίτι.  Αν  όμως υπάρξει ανάγκη ,μπορεί να φτάσουν μέχρι τα 17. Οι ηλικίες των παιδιών στο σπίτι ποικίλλουν από τρίχρονα μωρά μέχρι δεκατριάχρονους εφήβους.

                        Σας στηρίζει η τοπική κοινωνία;
                        Ναι πολύ. Από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε εδώ, στο Μύτικα,  μας βοήθησαν πάρα πολύ οι κάτοικοι της περιοχής όπως και πολλοί που κατοικούν στα Φύλλα ,στη Λάμψακο, στο Βασιλικό, στην Ερέτρια αλλά και στη Χαλκίδα.

                        Έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση το σπίτι;
                        Ναι, ειδικά φέτος έχει επηρεάσει αρκετά.Γιατί είναι σίγουρο πως, όταν μια οικογένεια που παλαιότερα ζούσε καλά ξαφνικά υποστεί κάποια οικονομική κρίση και τα εισοδήματά της είναι χαμηλά ή ανύπαρκτα, χρειάζεται βοήθεια.Κατά τη γνώμη μου όμως υπάρχουν και οικογένειες πο υέχουν ανάγκη, αλλά ντρέπονται μάλλον να απευθυνθούν σ΄εμάς. 
                        Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι εδώ δεν είναι ούτε ίδρυμα, ούτε λυπόμαστε κανέναν - απλώς αντιμετωπίζουμε τα παιδιά και τις καταστάσεις, όπως πραγματικά είναι.

                        Μπορεί οποιοσδήποτε να προσφέρει τρόφιμα κλπ;
                        Το σπίτι είναι ανοιχτό. Ο καθένας μπορεί να χτυπήσει το κουδούνι και να προσφέρει ό,τι θέλει, με κάποιες προϋποθέσεις βέβαια. Υπάρχουν όμως και χορηγοί, όπως τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία της περιοχής αλλά και της Χαλκίδας που παρά την κρίση εξακολουθούν να μας βοηθούν.Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς ,επειδή δεν υπάρχει κρατική επιχορήγηση.

                        Τι έχετε οργανώσει για τα Χριστούγεννα (η συνέντευξη έγινε στις 18 Δεκεμβρίου);
                        Τα Χριστούγεννα θα κάνουμε συγκεντρώσεις τροφίμων και διάφορα παζάρια. Τα παζάρια όμως δεν θα γίνουν εδώ, γιατί ο χώρος μας δεν επαρκεί. Συνήθως, γίνονται σε δημόσιους χώρους, όπως στην παραλία,αλλά ακόμα και σε εργοστάσια ή, εάν δεχθούμε πρόσκληση από κάποιον οργανισμό, οργανώνουμε τις εκδηλώσεις μας σε χώρο που μας παραχωρείται.

                        Σαν ψυχολόγος πώς βοηθάτε τα παιδιά;
                        Ο δικός μου ρόλος εδώ είναι λίγο περίεργος, αφού εκτός από ψυχολόγος μου έχουν αναθέσει και το ρόλο της υπεύθυνης του σπιτιού και με θεωρούν ως την πιο αυστηρή. Έτσι, τα παιδιά έρχονται σε εμένα, όταν θέλουν να παραπονεθούν και σπάνια για να συζητήσουν σοβαρά θέματα, γιατί για να έρθουν να σου μιλήσουν πρέπει να έχει δημιουργηθεί μία κατάλληλη σχέση. Παρόλα αυτά υπάρχει μια επικοινωνίααφού έχουν την ανάγκη να ξέρουν ότι θα μιλήσουν σε κάποιον, που θα τα ακούσει και θα τα καταλάβει.

                        Έχετε αντιμετωπίσει κάποια δύσκολη κατάσταση;
                        Ναι, συνήθως έχει σχέση με τσακωμούς ανάμεσα στα παιδιά. Αυτό συμβαίνει, επειδή φιλοξενούμε πολλούς εφήβους φέτος και δημιουργούνται, όπως είναι φυσικό σ αυτές τις ηλικίες, κάποιες εντάσεις, οι οποίες επηρεάζουν και τους πιο μικρούς μας φίλους. Βέβαια, τσακώνονται για ανόητα πράγματα.Εντούτοις, προσπαθούμε να περιορίσουμε αυτούς τους διχασμούς.

                        Ποιος είναι ο στόχος σας γι αυτά τα παιδιά;
                        Όπως εγώ έτσι και οι άλλες συναδέλφισσές μου έχουμε στόχο να δώσουμε εφόδια  έτσι ώστε, όταν φύγουν από εδώ και γίνουν ενήλικες, να ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν, δηλαδή να έχουν όρια, να γνωρίζουν  κανόνες κλπ.

                        Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά κατηγορούν τους γονείς τους;
                        Όχι, δεν τους κατηγορούν, ακόμα και αν θεωρούν ότι κάποια πράγματα δεν τα καταφέρνουν καλά. Ίσα-ίσα που τους δικαιολογούν. Δεν ξέρω αν αισθάνονται ότι εδώ τα ''αφήνουν'' , πάντως από την αρχή που έρχονται τους εξηγούμε για ποιο λόγο βρίσκονται εδώ.

                        Ποια είναι η σχέση σας με τις συναδέλφισσές σας;
                        Μοιραζόμαστε πολλές αγωνίες και είμαστε πολύ δεμένες. Ίσως επειδή περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί από ό,τι με τις οικογένειές μας.

                        Πιστεύετε ότι ο ρόλος σας είναι πιο δύσκολος από αυτόν που έχουν αναλάβει οι συναδέλφισσές;
                        Όχι, είναι σίγουρο ότι αυτές έχουν πιο δύσκολο ρόλο από εμένα, γιατί εκτός από τα παιδιά εδώ έχουν και τα δικά τους παιδιά στο σπίτι τους να μεγαλώσουν. Μετά από τόσες ώρες κούρασης και εντάσεων μέσα στο σπίτι φιλοξενίας, θα πρέπει να έχουν την αντοχή να αντεπεξέλθουν και στις οικογενειακές υποχρεώσεις τους . Προσωπικά, δεν έχω αποκτήσει ακόμα παιδιά.Άρα, είμαι σε.... πλεονεκτικότερη θέση!

                                       -----------------------------------///////////////////--------------------------------------



                        ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ   ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

                                                                                         ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ
                                                         
                                                         ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ  ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟΥ  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ  Ν.  ΛΑΜΨΑΚΟΥ
                                                                                       από τις μαθήτριες Αλίκη Δαϊναβά-Κλειώ Παλτόγλου



                             
                             Ο κος Γιώργος Γιαννούκος είναι ο νέος διευθυντής του γυμνασίου μας. Αποφασίσαμε μια προσωπική συνέντευξη μαζί του ώστε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο και καθηγητή που θα έχει πλέον τη διαχείριση του σχολείου μας αλλά και για να τον καλωσορίσουμε στο χώρο μας. 

                        Οι μαθητές την ώρα της συνέντευξης 
                        Πως σας φαίνεται το σχολείο μας;
                        Το σχολείο είναι λειτουργικό πάρα πολύ καλό, γιατί έχει αύλιο χώρο, οι αίθουσες είναι ευρύχωρες, έχει ησυχία, καθώς  βρίσκεται σε μια  περιοχή στην άκρη της κωμόπολης αυτής. Είμαι ευχαριστημένος γιατί δεν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα , είτε εξωσχολικό, είτε κάποιο άλλο. Γενικά λοιπόν μπορώ να πω ότι είναι ένα εξαιρετικό σχολείο.

                        Σε ποιο σχολείο εργαζόσασταν προηγουμένως;
                         Ήμουν στο 4ο Γυμνάσιο Χαλκίδος για 20 χρόνια περίπου.

                        Πρόκειται να γίνουν αλλαγές στο σχολείο μας;

                        Ναι, πρόκειται να γίνουν αλλαγές, όπως βαψίματα , πόρτες, ηλεκτρολογικά ...Ό,τι μπορούμε θα κάνουμε, αλλά η προτεραιότητα μας είναι το βάψιμο του σχολείου μας.

                        Διδάσκετε κάποιο μάθημα:
                        Ναι, είμαι καθηγητής φυσικός και προφανώς διδάσκω τη Φυσική, στην 3η τάξη του σχολείου μας.

                        Τι σας προσέλκυσε να ασχοληθείτε με αυτό;
                        Από μικρή ηλικία είχα μια ιδιαίτερη αγάπη προς το μάθημα της Φυσικής, η οποία με τον χρόνο καλλιεργήθηκε και με οδήγησε να την ακολουθήσω ως επάγγελμα. Να ξέρετε, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να κάνεις αυτό που αγαπάς.

                        Σε ποιο πανεπιστήμιο έχετε σπουδάσει;
                         Έχω τελειώσει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο φυσικό τμήμα.

                        Πόσα χρόνια διδάσκετε;
                        Διδάσκω, περίπου  33 χρόνια, από το 1980 που έχω διοριστεί.

                        Πως είναι οι σχέσεις σας με τους συναδέλφους σας;
                        Οι σχέσεις μας είναι πάρα πολύ καλές, η επικοινωνία μας είναι εξαιρετική και είναι πολύ σημαντικό το ότι λύνουμε οτιδήποτε προκύψει με τον διάλογο.

                        Πιστεύετε ότι είστε αγαπητός από τα παιδιά;
                        Ναι, θεωρώ πως είμαι αγαπητός από τα παιδιά. Αυτό συμβαίνει, επειδή εγώ ο ίδιος αγαπώ πολύ τα παιδιά και πιστεύω ότι ανταποκρίνονται και αυτά με τον αντίστοιχο τρόπο, επιτυγχάνοντας μια αμοιβαία κατάσταση.

                        Είστε αυστηρός ή επιεικής με τους μαθητές και τη βαθμολογία τους;
                        Δυστυχώς ναι,είμαι επιεικής…

                        Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να αποκατασταθούν άμεσα στο σχολείο μας;
                        Όχι δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα που πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα στο σχολειό μας αλλά είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε εμφανιστεί…
                        Σας έχει τύχει κάποιο παράξενο περιστατικό κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σας;
                        Ναι, μου έτυχε! Πιο συγκεκριμένα ήταν ένα κορίτσι πριν 2 χρόνια, το όποιο, καθώς δίδασκα, δεν παρακολουθούσε. Το ρωτώ λοιπόν, γιατί δεν παρακολουθεί και απατάει
                        -"Κύριε, είμαι ερωτευμένη!".
                        Ύστερα από κάποιες μέρες, είχε κάποια συμμετοχή στο μάθημα.Tην ρωτώ, λοιπόν ,το λόγο και μου λέει πως πια... δεν είναι ερωτευμένη! Ε.. ήταν κάπως αστείο αυτό το περιστατικό…

                        Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας!
                        Να’στε καλά παιδια.Καλή σας επιτυχία σε όλα και καλή πρόοδο…