Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ

                         ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

 γράφει ο μαθητής του Γ2 Στέλιος Μεθενίτης

   Φανατισμός (fanum=ιερό) γενικά ονομάζεται η αποκλειστική και με πάθος προσπάθεια επιβολής των ιδεών ενός ατόμου ή μιας ιδεολογίας. Ο φανατικός δεν ανέχεται αντίθετες απόψεις και είναι πρόθυμος να χρησιμοποιήσει βία για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του. Σχεδόν συνώνυμη είναι και η μισαλλοδοξία (μίσος για τις απόψεις του άλλου). Ο φανατισμός μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος σε πολλές πεποιθήσεις  στις οποίες περιλαμβάνονται  και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις

Ο θρησκευτικός φανατισμός στην ιστορία 

    Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο θρησκευτικός φανατισμός εμφανίστηκε με ένταση σε μερικές φάσεις της ιστορίας. Οι διωγμοί κατά των χριστιανών στην αρχαία Ρώμη (1ος - 4ος αιώνας μ.Χ.) ,τους διωγμούς του Ισλάμ κατά των χριστιανών της Μέσης Ανατολής και αργότερα των Βαλκανίων. Πριν από την πτώση του Βυζαντίου έχουμε τις Σταυροφορίες των Δυτικών χριστιανών κατά των ορθοδόξων χριστιανών και μουσουλμάνων από τον 11ο έως το 15ο αιώνα, με τις γνωστές επιδιώξεις της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά και τον αντισημιτισμό αργότερα (μίσος κατά των Ιουδαίων), που αναπτύχθηκε σ' όλη τη Δυτική Ευρώπη. Επίσης, τις δίκες της Ιεράς Εξέτασης, το «κυνήγι μαγισσών» στη Δυτική Ευρώπη και την Αμερική. Τέλος, από τις χειρότερες ενδείξεις θρησκευτικού φανατισμού (με πολιτικά αίτια) υπήρξαν οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ Προτεσταντών και Ρωμαιοκαθολικών στην Ευρώπη από το 16ο έως το 18ο αιώνα.

Ο θρησκευτικός φανατισμός σήμερα


   Στις μέρες μας και γενικότερα την τελευταία δεκαετία οι κυριότερες εξάρσεις του θρησκευτικού φανατισμού εντοπίζονται, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, στους κόλπους της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται  ποικίλουν. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να παίρνει τη μορφή ασταμάτητων  καταπατήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε περιοχές όπου κυριαρχεί  το ακραίο ¨Ισλάμ¨ ,τόσο σε βάρος των γυναικών όσο και σε βάρος ορισμένων θρησκευτικών μειονοτήτων, ενώ άλλοτε μπορεί να εκφράζεται με τρομοκρατικά χτυπήματα εξτρεμιστών (φανατικών οπαδών, του Ισλάμ, στη συγκεκριμένη περίπτωση)  τα οποία δυστυχώς δεν έχουν σύνορα, παραδείγματος χάριν: επιθέσεις αυτοκτονίας σε δημόσιους χώρους, ομαδικές εκτελέσεις, τρομοκρατικές ενέργειες με στόχο την επιβολή  λογοκρισίας (επίθεση στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo )


   Οι συνέπειες  αυτού του φανατισμού είναι ολέθριες .Τα ανθρώπινα δικαιώματα φτάνουν σε εξευτελιστικό  σημείο εκμηδένισης, χάνονται αμέτρητες αθώες ζωές, οι ελευθερίες  καταπατούνται ενώ κυριαρχεί ένα κλίμα τρομοκρατίας και φόβου .


  Τέλος αξίζει να επισημάνουμε   ότι σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται οι θρησκευτικές ιδέες για να φανατιστούν τα πλήθη, με σκοπούς καθαρά πολιτικούς. Συγκεκριμένα και  στηριζόμενοι στα σύγχρονα παραδείγματα ενόπλου θρησκευτικού  φανατισμού, ο οποίος ενσαρκώνεται με ακραίες μορφές (δράση Τζιχαντιστών) θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, προκειμένου να μην αρκούμαστε στα δεδομένα τα όποια προβάλλονται από τα ΜΜΕ και στις ¨προφανείς αιτίες¨, ότι  ενδεχομένως ακόμα και αυτοί οι ανάλγητοι θήτες  αποτελούν  πιόνια στην τεραστία στρατηγική και γεωπολιτική σκακιέρα κάποιων  ανώτερων οικονομικών  συμφερόντων.