6. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ & ΕΠΙΣΤΗΜΗ

                                              ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2014
 
ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ
                                      από το μαθητή του Β1 Βαγγέλη Καρρά

  Ήδη περισσότερα από 210 σχολεία, 2.000 μαθητές/μαθήτριες και 250 εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα συμμετέχουν σε αυτό το πρωτότυπο πρόγραμμα ρομποτικής, που αφορά την κατασκευή ενός τηλεκατευθυνόμενου υποβρύχιου οχήματος ROV (Remotely Operated Vehicle).  Είναι πρόγραμμα θαλάσσιας ρομποτικής βασισμένο στο πρόγραμμα SeaPerch.Το SeaPerch είναι ένα πρωτότυπο πρόγραμμα ρομποτικής, μέσω του οποίου εκπαιδεύονται οι καθηγητές -οι οποίοι με τη σειρά τους εκπαιδεύουν τους μαθητές τους- στην κατασκευή ενός υποβρύχιου ROV(RemotelyOperated Vehicle -τηλεκατευθυνόμενου οχήματος). 


   Το πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε στο ΜΙΤ Sea Grant (MITSG) το 2003, έχει στόχο να κινήσει το ενδιαφέρον των μαθητών για τις επιστήμες, την τεχνολογία και τις εφαρμογές τους.Πέρα από το ΜΙΤ, το πρόγραμμα επεκτάθηκε σε πολλά σχολεία των ΗΠΑ, καταφέρνοντας μέχρι σήμερα, με τη βοήθεια καθηγητών και δασκάλων, να εκπαιδεύσει πάνω από 100.000 μαθητές. 

  Ταυτόχρονα διαδόθηκε και σε άλλες χώρες, όπως η Κύπρος και η Γαλλία, και μέσα από τη συνεργασία του Ιδρύματος Ευγενίδου με το MITSG, έφτασε στην Ελλάδα με τη μορφή του Hydrobot.!!       
                                        
                                                            ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013                      
AIDS…  
                                                                                                      από το Γιώργο Ζέρβα, Γ1


       Το AIDS είναι μια ασθένεια που πλήττει αρκετούς ανθρώπους στις μέρες μας ανά τον κόσμο. Είναι μια αρρώστια που θεραπεύεται πολύ δύσκολα και το 99% των ανθρώπων που είναι φορείς της χάνουν τη ζωή τους. Αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα στην εποχή μας, καθώς από το 1981 που πρωτοεμφανίστηκε και μέχρι σήμερα έχασαν τη ζωή τους 30 εκατομμύρια άνθρωποι.
     
     Η λοίμωξη με τον Ιό Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (Human Immunodeficiency Virus Infection) και το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS) είναι μια νόσος του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV). Η νόσος παρεμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρεμποδίζει τη λειτουργία του, κάνοντας τα άτομα με AIDS περισσότερο πιθανά να αποκτήσουν λοιμώξεις. Πιο συγκεκριμένα ο ιός HIV προσκολλάται στο δέκτη CD4 που βρίσκεται στα Τ-λεμφοκύτταρα καθώς και στα μακροφάγα. 
   Το RNA του ιού αυτού μπαίνει στο κύτταρο του ξενιστή όπου και αντιγράφεται με τη βοήθεια της αντίστροφης μεταγραφάσης σε DNA χρησιμοποιώντας το RNA των κυττάρων ως καλούπι προκειμένου να παράξει δικό του DNA. Αυτό πλέον το DNA του ιού ενσωματώνεται με το DNA των χρωμοσωμάτων του ξενιστή. Από εκεί και πέρα μπορεί πλέον ο ιός να ελέγξει τη παραγωγή νέων σωματίων HIV που εξέρχονται από το αρχικά προσβαλλόμενο κύτταρο του ξενιστή. Εναλλακτικά το ενσωματωμένο DNA μπορεί ακόμα να μείνει αδρανές και να μην εντοπιστεί από το ανοσοποιητικό σύστημα. Ο HIV αποφεύγει σταθερά την ανοσοαπόκριση παραμένοντας στα κενοτόπια μέσα στα μακροφάγα. 
   Αν και ένα μικρό ποσοστό φορέων του HIV (περίπου 1 στους 500) δεν αναπτύσσουν AIDS, όλοι οι φορείς του HIV μπορούν να μεταδώσουν τον ιό. Ο μέσος χρόνος από της προσβολής από τον ιό και της εμφάνισης του AIDS είναι περίπου 10 χρόνια. Τελικά το προσβληθέν άτομο υποκύπτει σε διάφορες λοιμώξεις, επειδή ακριβώς η σταδιακή μείωση του αριθμού των CD4 Τ-λεμφοκυττάρων έχει ως αποτέλεσμα την αστοχία του ανοσοποιητικού συστήματος.

AIDS       

   Υπάρχουν 3 κύρια στάδια της HIV λοίμωξης: η οξεία λοίμωξη, η κλινική λανθάνουσα περίοδος και το AIDS. 
 Η αρχική περίοδος μετά τη μόλυνση με HIV ονομάζεται οξεία HIV λοίμωξη. Παρουσιάζονται συμπτώματα που συνηθέστατα περιλαμβάνουν: πυρετό, διογκωμένους και ευαίσθητους (με πόνο) λεμφαδένες, φλεγμονή στο λαιμό (φαρυγγίτιδα, οισοφαγίτιδα), εξάνθημα στο δέρμα, πονοκέφαλο και έλκη (πληγές) στο στόμα και τα γεννητικά όργανα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι όποιος παρουσιάσει συμπτώματα θα παρουσιάσει όλα αυτά μαζί. Μπορεί να έχει μόνο ένα από αυτά ή κάποια από αυτά. 
   Μετά από τα αρχικά συμπτώματα της οξείας φάσης η HIV λοίμωξη μπαίνει σε ένα στάδιο που ονομάζεται κλινική λανθάνουσα περίοδος ή ασυμπτωματική HIV λοίμωξη ή χρόνια HIV λοίμωξη. Χωρίς αντιρετροϊκή αγωγή το δεύτερο αυτό στάδιο διαρκεί κατά μέσο όρο 8 χρόνια, όμως μπορεί να κυμανθεί από 3 χρόνια έως και περισσότερα από 20. Ενώ τυπικά σε αυτή τη φάση δεν υπάρχουν συμπτώματα ή υπάρχουν ελάχιστα, κατά το τέλος αυτής της περιόδου πολλά άτομα αναπτύσσουν πυρετό, απώλεια βάρους, γαστρεντερικά συμπτώματα και πόνο στους μύες. 
  Πλέον το τελευταίο στάδιο είναι το AIDS όπου το ανοσοποιητικό σύστημα έχει νικηθεί και μπορεί να προσβληθεί από οποιοδήποτε βακτήριο και  να αρρωστήσει.
   
Το AIDS μεταδίδεται με την σεξουαλική επαφή,  με το σάλιο, τη μετάγγιση αίματος και σπανιότερα από τη μητέρα στο παιδί. Η πρόληψη είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, ώστε να μην κινδυνεύουμε να γίνουμε φορείς της ασθένειας αυτής.
    Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες δεν έχουν ανακαλύψει κάποιο φάρμακο ή κάποιο εμβόλιο που είναι ενάντια σε αυτή την ασθένεια. Γίνονται ωστόσο έρευνες  με στόχο την ανακάλυψη αυτού του  φαρμάκου που θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από αυτό τον ιό
                                                   


                      

                                                                                       ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013                                
                            "Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα"                                                                               από το μαθητή του  Γ1 Γιώργο Ζέρβα 
            
    Η ιατρική προσπαθεί διαρκώς να ανακαλύψει αντίδοτα και νέες εφαρμογές, ώστε να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των ανθρώπων και να αυξήσει το όριο ζωής τους. Η προσπάθειες αυτές είναι μακρόχρονες και ασταμάτητες. Μία από αυτές είναι η αξιοποίηση των βλαστοκυττάρων για διάφορους λόγους.                          
    Το ανθρώπινο σώμα περιέχει εκατοντάδες διαφορετικά είδη κυττάρων που είναι απαραίτητα για την καθημερινή μας υγεία. Τα κύτταρα αυτά είναι υπεύθυνα για διάφορες βασικές λειτουργίες, όπως το να κάνουν την καρδιά μας να χτυπά, τον εγκέφαλό μας να σκέφτεται, τα νεφρά μας να καθαρίζουν το αίμα, την επιδερμίδα μας να ανανεώνεται και ούτω καθεξής. Η δουλειά των βλαστοκυττάρων είναι να φτιάχνουν όλους τους υπόλοιπους τύπους κυττάρων του οργανισμού. Είναι οι προμηθευτές νέων κυττάρων. Όταν τα βλαστοκύτταρα διαιρούνται, μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερα βλαστοκύτταρα ή άλλους τύπους κυττάρων. Για παράδειγμα, τα βλαστοκύτταρα του δέρματος μπορούν να δημιουργήσουν είτε περισσότερα βλαστοκύτταρα δέρματος, είτε διαφοροποιημένα κύτταρα δέρματος που έχουν συγκεκριμένους ρόλους, όπως το να παράγουν μελανίνη. Ακόμη τα βλαστοκύτταρα βρίσκονται στο αίμα μας αλλά και στα έμβρυα και στον πλακούντα.                                                                                                                                               
    Η σημασία των βλαστοκυττάρων είναι πολύ σημαντική για τον ανθρώπινο οργανισμό. Όταν τραυματιζόμαστε ή αρρωσταίνουμε, τα κύτταρά μας επίσης τραυματίζονται ή πεθαίνουν. Τότε, τα βλαστοκύτταρα ενεργοποιούνται. Τα βλαστοκύτταρα έχουν το ρόλο να επισκευάζουν τραυματισμένους ιστούς και να αντικαθιστούν άλλα κύτταρα όταν αυτά πεθαίνουν. Έτσι, τα βλαστοκύτταρα μας διατηρούν υγιείς και παρεμποδίζουν την πρόωρη γήρανση.                             
   Τα βλαστοκύτταρα λοιπόν μοιάζουν με μια στρατιά μικροσκοπικών γιατρών που έχουμε συνεχώς στη διάθεσή μας. Επιπλέον μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την θεραπεία αρκετών ασθενειών όπως των καρδιοπαθειών, των εγκαυμάτων και του σακχαρώδη διαβήτη. Επιπροσθέτως εφόσον τα βλαστοκύτταρα υπάρχουν στα έμβρυα αυτό σημαίνει ότι είναι δομικά συστατικά ιστών.                                                                                                                                       
 Έτσι οι ειδικοί επιστήμονες τα χρησιμοποιούν για τη δημιουργία οργάνων.                                      
    Φυσικά τα βλαστοκύτταρα έχουν εξαιρετική σημασία για τον οργανισμό μας, αλλά μπορούν να δράσουν και εναντίον μας. Έχει παρατηρηθεί ότι ο πολλαπλασιασμός των βλαστοκυττάρων είναι παρόμοιος με αυτόν των καρκινικών κυττάρων. Σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί πως αν σε έναν οργανισμό υπάρχουν γενετικά λάθη αυτά μπορούν να μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής όγκων. Μάλιστα οι  ερευνητές πιστεύουν ότι εκτός από την πλήρη καθοδήγηση της ανάπτυξης των μαστών, τα συγκεκριμένα κύτταρα παίζουν ρόλο-κλειδί και στον καρκίνο. Επειδή και οι εξωτερικοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση γενετικών λαθών θα συνιστούσαμε πως η αποφυγή των ασθενειών αυτών είναι η πρόληψη, καθώς με σωστή διατροφή και με τακτικές εξετάσεις αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε μας απειλεί!                                                                
    Επομένως όλοι μας αισιοδοξούμε να βρεθούν φάρμακα για την καταπολέμηση όλων των ασθενειών, προκειμένου να ζούμε καλύτερα και με περισσότερη υγεία!!
΄  


ΜΕΤΕΩΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΗΤΕΣ
                                                                                                                                                                 
                                                                  του μαθητή  Αντωνόπουλου Διονύση (Β1)            
                                                                                 βασισμένο σε στοιχεία από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ



  Πρόσφατα, στη Ρωσία έπεσε ένας φλεγόμενος μετεωρίτης από το διάστημα.
  Τι είναι όμως ο μετεωρίτης και από τι αποτελείται;             

Ο μετεωρίτης είναι ένα ουράνιο σώμα που έλκεται από τη βαρύτητα της Γης και πέφτει στην επιφάνεια, χωρίς να διαλυθεί πλήρως στην ατμόσφαιρα. Κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα θερμαίνεται λόγω τριβής και αναφλέγεται, πράγμα που προκαλεί τη χαρακτηριστική μορφή ενός μετεωρίτη, γνωστού και ως «πεφταστέρι». Γενικά, όταν οι μετεωρίτες εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα , οι ταχύτητές τους κυμαίνονται από 36.000 έως και 250.000 χιλιόμετρα την ώρα. Στη συνέχεια , επιβραδύνονται και η ταχύτητά τους μειώνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα την ώρα, για να καταλήξουν στην επιφάνεια της Γης με ένα χαρακτηριστικό σάλπισμα. Εν τούτοις, τα πολύ μεγάλα κομμάτια επιβραδύνονται ελάχιστα και γι' αυτό δημιουργούν κρατήρες. Τα πετρώδη φυσικά μετεωροειδή, με διάμετρο μέχρι 10 μέτρα, εκρήγνυνται στη διάρκεια της πτώσης τους μέσα στη γήινη ατμόσφαιρα ,πριν φτάσουν στην επιφάνεια της Γης, αν και η ενέργεια που εκλύεται είναι ίση με την έκρηξη πέντε ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα.    

   Αρκετές φορές κατά το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερα μεγάλοι μετεωρίτες έχουν φτάσει στην επιφάνεια της γης και έχουν προκαλέσει μεγάλες εκρήξεις. Ο μεγαλύτερος κρατήρας από ενα τέτοιο γεγονός είναι στο Βρέντεφορτ, στη Νότια Αφρική, με διάμετρο σχεδον 300 χλμ, που πιθανολογείται ότι δημιουργήθηκε κατά την πρόσκρουση μετεωρίτη διαμέτρου 10 χλμ. Από πρόσκρουση μετεωρίτη κοντά στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού θεωρείται πως εξαφανίσθηκαν και οι δεινόσαυροι.                                                                        

   Στους ιστορικούς χρόνους ελάχιστα τέτοια γεγονότα είναι καταγεγραμμένα. Ένα πιθανό τέτοιο φαινόμενο συνέβη το 1908 στην περιοχή Τανγκάσκα της Σιβηρίας, αν και δεν είναι εντελώς σίγουρο αν επρόκειτο για  μετεωρίτη ή κομήτη. Μία παρόμοια έκρηξη παρατηρήθηκε πάνω από τον Καναδά στις αρχές του 2000 ,όπου ένας μετεωρίτης διαλύθηκε αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης το οποίο ήταν ορατό επί αρκετές ώρες. Τα κομμάτια, όμως, των σιδηρούχων μετεωριτών, πολλές φορές φτάνουν μέχρι τη Γη.                                                                                                                                                             

   Για να επιβιώσει ένας μετεωρίτης από την τριβή με την ατμόσφαιρα της γης θα πρέπει να είναι σχετικά μεγάλου μεγέθους. Πρακτικώς η γήινη ατμόσφαιρα προστατεύει τον πλανήτη από την εισβολή αντικειμένων διαμέτρου έως και 50 μέτρων και έτσι τα περιστατικά προσκρούσεων είναι σχετικά σπάνια. Μια άλλη πηγή προστασίας για την Γη είναι οι μεγάλοι πλανήτες στις εξωτερικές τροχιές του ηλιακού συστήματος, ειδικότερα ο Δίας, που με τα ισχυρά πεδία βαρύτητάς τους προσέλκουν τους τυχόν μετεωρίτες. Πρόσφατο παράδειγμα ήταν η επάνοδος του Κομήτη Σουμέηκερ-Λέβυ που έπεσε πάνω στον Δία.                                                                                                                                                  

Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε τα σημεία όπου έχουν πέσει μετεωρίτες στη γη.    

           Ο χάρτης περιλλαμβάνει  όλες τις πτώσεις μετεωριτών από το 2300 π.Χ. έως και σήμερα                                  
Εδώ βλέπετε ένα χάρτη που αποτυπώνει όλες τις καταγεγραμμένες πτώσεις μετεωριτών, από το 2300 π.Χ έως και σήμερα και δημιουργήθηκε για την Guardian. Τα στοιχεία προέρχονται από την Μετεωρολογική Εταιρεία και αφορούν, 34513 περιστατικά.                                                                                                                                                                
Πάνω στο χάρτη, θα μπορέσετε να εντοπίσετε  το κάθε σημείο πρόσκρουσης και θα βρείτε την χρονιά που αυτή έγινε (ή βρέθηκε ο μετεωρίτης, αν δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία), τον υπολογιζόμενο όγκο του, τον τύπος του μετεωρίτη (σύσταση) και την επισήμανση αν η χρονιά αναφοράς είναι η χρονιά που έπεσε ο μετεωρίτης ή που βρέθηκε.                           
Είδαμε με ενδιαφέρον πως στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 4 πτώσεις μετεωριτών ενώ , με ένα πρόχειρο υπολογισμό που κάναμε, η Γη εισπράττει περίπου 8 μετεωρίτες τον χρόνο. Αυτό  σημαίνει πως η πιθανότητα να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, είναι σχετικά… χαμηλή.                                                                                                                                                           
Οι μετεωρίτες χωρίζονται  σε 3 κατηγορίες ανάλογα με την ποσοστιαία περιεκτικότητα τους σε σίδηρο.                                      
1.    Λιθομετεωρίτες ή αερόλιθοι(ποσοστό σιδήρου 1%)
2.    Λιθοσιδηρομετεωρίτες ή Σιδηρολιθομετεωρίτες, και
3.    Σιδηρομετεωρίτες ή σιδερίτες(ποσοστό σιδήρου μεγαλύτερο του 50%)

Πολλοί  άνθρωποι μπερδεύουν τους μετεωρίτες με τους κομήτες.
κομήτης

μετεωρίτης
Οι Κομήτες είναι ουράνια σώματα που σε αντίθεση με τους απλανείς αστέρες και τους πλανήτες παρουσιάζουν όψη νεφελώδη, ενώ η ύλη από την οποία συνίστανται επιμηκύνεται υπό μορφή μακριάς κόμης (= μακριά μαλλιά) ,όταν διέρχονται κοντά από τον Ήλιο.

Κάθε κομήτης αποτελείται από τρία μέρη:

τον πυρήνα, ο οποίος είναι το λαμπρότερο τμήμα του και έχει όψη αστέρος

την κόμη, η οποία έχει νεφελώδη όψη και περιβάλλει τον πυρήνα, και

την ουρά, η οποία και αποτελεί επιμήκη προέκταση της κόμης.

Ο πυρήνας και η κόμη συγκροτούν τη κεφαλή του κομήτη. Μερικοί κομήτες παρουσιάζουν πολλές ουρές, δύο έως έξι.

    Κατά κανόνα οι ουρές των κομητών στρέφονται προς το αντίθετο μέρος εκείνου που βρίσκεται, έναντι αυτών, ο Ήλιος.
    Οι κομήτες αποτελούνται κυρίως από πτητικά υλικά, ιδίως πάγους από μεθάνιο, αμμωνία και νερό με διάφορες προσμίξεις σιδήρου, νικελίου και ασβεστίου. Με την προσέγγιση των κομητών στον Ήλιο, οι πάγοι θερμαίνονται, εξαερώνονται και σχηματίζουν την κόμη και την ουρά.
    Σήμερα έχει γίνει αποδεκτό ότι οι πυρήνες των κομητών δεν είναι συμπαγείς αλλά αποτελούνται από στερεά σώματα που σαν σμήνος πουλιών κινούνται ομαδικά επί της αυτής τροχιάς. Το σύνολο των στερεών αυτών σχετικά μεγάλων τεμαχίων περιβάλλεται από κονιορτώδη και εν μέρει αεριώδη ύλη η οποία και σχηματίζει την κόμη. Οι ουρές τέλος που αναπτύσσονται κυρίως όταν οι κομήτες πλησιάζουν τον Ήλιο, και που κατευθύνονται πάντοτε αντίθετα κατά θέση αυτού, σχηματίζονται από τη πίεση της ακτινοβολίας του ήλιου που ασκείται στα μικρά σωματίδια που μ΄ αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζονται ν΄ απομακρύνονται από τη κόμη σε μεγάλη απόσταση απ΄ αυτή. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που τα απομακρύνει είναι ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή η σωματιδιακή ακτινοβολία που προέρχεται από τον Ήλιο.









Ίσως υπάρχουν ανάμεσά μας…
                                         
                                                                           από το μαθητή του Β1 Ζέρβα Γιώργο
                                     


     Ένα θέμα το οποίο έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό την ανθρωπότητα είναι η ύπαρξη εξωγήινων ,όχι μόνο στο χώρο του ηλιακού μας συστήματος , αλλά και στον ίδιο τον πλανήτη μας! Κατά καιρούς όλοι μας έχουμε ακούσει διάφορες ιστορίες σχετικά με αυτά τα παράξενα πλάσματα.  

   Υπάρχουν μαρτυρίες με αποδεικτικά στοιχεία (είτε με φωτογραφικό υλικό είτε με κάποιο βίντεο) οι οποίες μιλούν για ύπαρξη εξωγήινων αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της Γης. 




   Οι επιστήμονες της NASA υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβαίνει τώρα, καθώς τα ιδιαίτερα αναπτυγμένα συστήματά της δεν έχουν εντοπίσει κάτι  περίεργο. Ίσως όμως αυτό να μην είναι και αλήθεια, αλλά  μια προσπάθεια των επιστημόνων της να καθησυχάσουν τους πολίτες όλου του πλανήτη, αφού η πιθανή αποκάλυψη ενός τέτοιου συμβάντος μπορεί να προκαλέσει τεράστιο πανικό σε όλο τον κόσμο. Ας δούμε όμως σε τι ακριβώς αναφερόμαστε τόση ώρα.




   Με το πέρασμα των χρόνων οι εξωγήινοι έχουν αποκτήσει ένα πλήθος φυσιογνωμιών. Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για πλάσματα που δεν διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους, απλώς είναι κάπως πιο ευφυή από εμάς. Κατά τη γνώμη μου αυτός ο ισχυρισμός είναι λανθασμένος. Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας εξηγήσω γιατί ,κατά τη γνώμη μου, αν υπάρχουν άλλα όντα στο ηλιακό μας σύστημα , πιθανότατα να μην έχουν καμία σχέση με εμάς. 



   Η άποψη αυτή στηρίζεται   στο ότι τα όντα αυτά  θα βρίσκονται σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα του ηλιακού συστήματός μας. Οι πλανήτες όμως έχουν διαφορετική απόσταση από τον Ήλιο, γεγονός που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις συνθήκες που επικρατούν σε καθένα από αυτούς. Όπως γνωρίζουμε από επιστημονικές ανακαλύψεις , οι συνθήκες αυτές είναι απαγορευτικές για τον ανθρώπινο οργανισμό, λόγω ή της υπερβολικής ζέστης που επικρατεί σε κάποιους από αυτούς(π.χ. 480 βαθμοί Κελσίου) ή του υπερβολικού κρύου(-289 βαθμοί Κελσίου) ή λόγω της ύπαρξης αερίων (ηλίου, υδρογόνου, διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου) και της μη ύπαρξης οξυγόνου που είναι βασικό για τον οργανισμό του ανθρώπου. Επομένως, οι οργανισμοί που θα υπάρχουν σε κάποιον ή κάποιους από αυτούς  τους πλανήτες θα έχουν αναπτύξει ειδικούς μηχανισμούς προσαρμογής στο περιβάλλον τους, διαφορετικούς από εκείνους  των ανθρώπων.  Έτσι, οι εξωγήινοι πιθανότατα θα έχουν διαφορετική δομή από τους ανθρώπους.


   Επιπλέον, έχει ακουστεί ότι αυτά τα όντα ίσως έχουν αναπτύξει πολιτισμό και μάλιστα ανώτερο από τον ανθρώπινο. Η φιλοσοφία αυτή πηγάζει από την αρχαιότητα, καθώς σύμφωνα με τις θρησκείες των αρχαίων πολιτισμών οι εξωγήινοι είχαν μεταβεί από την Αφροδίτη στη Γη ,για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Δεν αναφέρονται αεροσκάφη ή υψηλή τεχνολογία, αλλά αναφέρεται  ότι τα όντα αυτά ήταν από ενέργεια και από φως. Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβαίνει .Απλά πρόκειται για έναν ακόμη μύθο της αρχαιότητας. Στις μέρες μας όμως η ύπαρξή τους θα συνδέεται και με την ανάπτυξη κάποιου είδους πολιτισμού, είτε πολύ υψηλού επιπέδου είτε χαμηλού.
  

  Κατά τη γνώμη μου την εποχή του 21ου πρώτου αιώνα οι εξωγήινοι ,αν υπάρχουν, θα βρίσκονται μάλλον σε άλλο ηλιακό σύστημα, ή στα όρια του δικού μας , ή θα είναι ανύπαρκτοι. Σε περίπτωση όμως που βρίσκονται σε κάποιο πλανήτη, χωρίς εμείς να το γνωρίζουμε, και μας έχουν ανακαλύψει και μας παρακολουθούν, η θέση μας είναι εξαιρετικά δύσκολη, γιατί όποιος βρει πρώτος τον άλλον σημαίνει πως διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό και τα κατάλληλα όπλα για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του. Άμα λοιπόν μας έχουν βρει , ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει είναι ο Θεός!!!!


  
                                                                                                          
                                                                                                                                ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ                                                               

 <<DNA, όχι πρωτεΐνες>>
                                  
                                              από το μαθητή του Β1 Ζέρβα Γιώργο

       Πριν από δέκα ακριβώς χρόνια άρχισαν να δημοσιοποιούνται τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα, σχετικά με τη χημική δομή και την οργάνωση του συνόλου των γονιδίων που περιέχονται στα κύτταρα κάθε ανθρώπινου οργανισμού.
      Αν στην ιστορία κάθε επιστήμης υπάρχουν λίγες μόνο χρονολογίες-ορόσημα, τότε το 1953 αποτελεί ασφαλώς ορόσημο όχι μόνο για τη βιολογία αλλά και για την ανθρώπινη γνωστική περιπέτεια συνολικά. Τη χρονιά αυτή, ο Αμερικανός J. Watson και ο Βρετανός F. Crick ανακάλυψαν ότι η διπλή έλικα του DNA είναι το χημικό μόριο που περιέχει όλες τις απαραίτητες γενετικές πληροφορίες για τη λειτουργία και την αναπαραγωγή κάθε οργανισμού, από τα μικρόβια μέχρι τούς ανθρώπους. Αποκάλυψαν δηλαδή ότι το DNA, και όχι οι πρωτεΐνες, είναι το χημικό υπόβαθρο των «γονιδίων»: των μονάδων της γενετικής πληροφορίας που καθορίζουν την ιδιαίτερη μορφή και τις λειτουργίες κάθε ζωντανού οργανισμού πάνω στη Γη.
   Με αυτή την απρόσμενη ανακάλυψη εγκαινιάζεται επίσημα ένα ολότελα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, το οποίο πλέον επιχειρεί να εξηγήσει αποκλειστικά σε μοριακό επίπεδο όλα σχεδόν τα πολύπλοκα ζωικά φαινόμενα. Πρόκειται για το περίφημο πρόγραμμα της «Μοριακής Βιολογίας», που στα επόμενα πενήντα χρόνια θα αποδειχθεί ο παραγωγικότερος κλάδος της βιολογικής έρευνας, ενώ η «μοριακή προσέγγιση» θα θεωρηθεί η βασιλική οδός για την αποκάλυψη πολλών μέχρι τότε επτασφράγιστων μυστικών της ζωής.
     Χάρη σε αυτές τις επιστημονικές-τεχνολογικές κατακτήσεις έγινε εφικτή, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η υλοποίηση του «Human Genome Project» (Πρόγραμμα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος). Ένα διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα που την επόμενη δεκαετία θα αποκαλύψει τη χημική δομή (δηλαδή την αλληλουχία) και την ακριβή θέση (δηλαδή την οργάνωση) όλων των ανθρώπινων γονιδίων που βρίσκονται μέσα στα χρωμοσώματα των κυττάρων μας.
     
     Για παράδειγμα, οι ειδικοί πίστευαν ότι κάθε μας κύτταρο περιέχει περίπου 100 χιλιάδες γονίδια και, προς μεγάλη τους απογοήτευση, διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα έχει μόνο 21-22 χιλιάδες γονίδια. Ηταν επίσης απολύτως βέβαιοι πως το μεγαλύτερο μέρος του DNA μας είναι «λειτουργικό» και «κωδικοποιεί» για τη δημιουργία πρωτεϊνών· διαπίστωσαν, αντίθετα, ότι μόνο το 2% των γονιδίων μας παίζει αυτόν το ρόλο!
    Όπως έγινε σαφές μετά την υλοποίηση αυτού του προγράμματος, το ανθρώπινο DNA, η πασίγνωστη διπλή έλικα που αποτελεί την «αλφάβητο» με την οποία είναι γραμμένες όλες οι γενετικές πληροφορίες των γονιδίων μας, αποτελείται από 3,12 δισεκατομμύρια «γράμματα», δηλαδή βάσεις νουκλεοτιδίων. Περίπου το 99,9% της αλληλουχίας των βάσεων του DNA μας είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Τουλάχιστον λοιπόν από γονιδιακής απόψεως, είναι βέβαιο ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι! Ωστόσο, αυτή η μικρή διαφορά του 0,1%, που αντιστοιχεί περίπου σε 2,5 εκατομμύρια βάσεις του DNA μας, φαίνεται ότι μας καθιστά μοναδικούς.
     Αυτή η απρόβλεπτα μικρή αλλά εντυπωσιακή γονιδιακή ποικιλομορφία έχει και ορισμένες αρνητικές συνέπειες. Για παράδειγμα, υπάρχουν σημαντικές διαφορές ως προς τη γενετική προδιάθεση ορισμένων ατόμων ή και ευρύτερων φυλετικών ομάδων στο να εκδηλώσουν ορισμένες ασθένειες. Γνωρίζοντας επομένως αυτές τις προσωπικές γονιδιακές διαφορές, ελπίζουμε ότι στο άμεσο μέλλον θα μπορούμε αφενός να αποφύγουμε την εκδήλωση μιας ασθένειας και αφετέρου να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα με μια πιο εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή.
     Ωστόσο, το γεγονός ότι έχει πλέον ανοίξει ο δρόμος για τη βιοϊατρική επέμβαση στο πολύπλοκο και ευαίσθητο σύμπαν των ανθρώπινων γονιδίων δεν εξαλείφει κάποια δυσαπάντητα ερωτήματα: Ποιοι μηχανισμοί ρυθμίζουν και συντονίζουν τη φυσιολογική ή την παθολογική έκφραση των γονιδίων μας; Πώς και γιατί αλλάζει η έκφρασή τους στη διάρκεια της ζωής μας; Σε ποιο βαθμό οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν -άλλοτε απορρυθμίζοντας και άλλοτε επαναρρυθμίζοντας- τη φυσιολογική έκφραση των γονιδίων μας;
        Από τη δυνατότητα ή όχι να δοθούν ακριβείς απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, θα εξαρτηθεί το μεγάλο διακύβευμα του 21ου αιώνα: πόσο εφικτή είναι η δημιουργία μιας νέας προβλεπτικής και παρεμβατικής βιοϊατρικής, η εφαρμογή της οποίας δεν θα θίγει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης και αυτόνομης (από οικονομικά ή κοινωνικά μικροσυμφέροντα) ανάπτυξης κάθε ανθρώπινης ζωής.
                  ----------------------------------------------------------------------------------------
                                                                                                    
                                                                                
                                                                                                                  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
 Tο λιώσιμο των πάγων και οι συνέπειές του
                                                                                  από το μαθητή του Β1 Γιώργο Ζέρβα

   Τα τελευταία 100 έτη παρατηρείται ένα φαινόμενο το οποίο, αν συνεχιστεί, θα οδηγήσει στην καταστροφή πολλών περιοχών. Μιλάμε για το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής στο Βόρειο Πόλο, το οποίο τα τελευταία 20 χρόνια  έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. 

       Συγκεκριμένα, από τον Ιούλιο του 2012 οι πάγοι της Γροιλανδίας μέσα σε 4 ημέρες μειώθηκαν σε έκταση κατά 97%. Στην περιοχή αυτή έχουν καταγραφεί ασυνήθιστα κλιματικά φαινόμενα και το υπερβολικό λιώσιμο οδήγησε στην καταγραφή θερμών αέριων μαζών. Ακόμη, η αύξηση της θερμοκρασίας στην Αρκτική οδήγησε στην απελευθέρωση απαγορευμένων τοξικών χημικών στην ατμόσφαιρα που για πολλά χρόνια είχαν παγιδευτεί στο παγωμένο νερό.



    Στα χημικά αυτά αέρια περιλαμβάνεται το DDT ένα από τα πιο επικίνδυνα εντομοκτόνα, καθώς και βιομηχανικά χημικά όπως πολυχλωριωμένα διφαινύλια, τα οποία ταξιδεύουν μακριά, καθώς δε διασπώνται εύκολα ,και προκαλούν καρκίνο και γενετικές ανωμαλίες.
    Επιπλέον, το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική οδήγησε στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών , που αναμένεται να πλήξει 180 πόλεις των Η.Π.Α. μέχρι το 2100 ,σύμφωνα με εκτιμήσεις των επιστημόνων

   Επίσης το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική προκαλεί πρόβλημα και στο οικοσύστημα, δηλαδή υπάρχει μείωση των γεννήσεων των πολικών αρκούδων.
  Την άνοιξη το λιώσιμο των πάγων <<συρρικνώνει>> την κυνηγετική περίοδο και οι θηλυκές πολικές αρκούδες δεν αποθηκεύουν αρκετό λίπος, έτσι ώστε να αντέξουν τους μήνες που κυοφορούν.
      Σύμφωνα με στατιστικά, αν οι πάγοι στον κόλπο Χάντσον λιώσουν  ένα μήνα νωρίτερα, τότε το 40% με 73% των αρκούδων που κυοφορούν, δε θα γεννήσει γερό νεογέννητο. Αν οι πάγοι λιώσουν 2 μήνες νωρίτερα, τότε το 55% με 100% των αρκούδων δε θα φτάσει καν μέχρι τη γέννα. Επομένως η κατάσταση στην Αρκτική είναι εφιαλτική.

      Στην άλλη άκρη του "γαλάζιου πλανήτη" και, συγκεκριμένα, στη Δυτική Ανταρκτική τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
     Ο μεγαλύτερος παγετώνας της (Pine Island) λιώνει με ρυθμό 50% σε σχέση με το 1994. Το λιώσιμο αυτό προβλέπει την άνοδο της θάλασσας κατά 18-59 εκατοστά μες στο 2100.
      Ακόμη, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών στην Ανταρκτική, όλες οι πτήσεις από και προς αυτήν έχουν ακυρωθεί.
  Πιο συγκεκριμένα, οι θερμοκρασίες που κανονικά επικρατούν τον Δεκέμβρη είναι από -10 έως -35 βαθμούς Κελσίου. Φέτος όμως το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο οι μέσες θερμοκρασίες ήταν μεταξύ -7 και -2 βαθμοί Κελσίου. Όλα αυτά έχουν προκληθεί από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δηλαδή από την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, που οφείλεται σε εκπομπές θερμών αερίων, που μάλλον θα έχουν καταστροφικές συνέπειες στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.

    Ένα σενάριο προβλέπει ότι αν συνεχιστούν να αυξάνονται οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη, μέχρι το 2100 θα αυξηθεί κατά 4 βαθμούς Κελσίου. Ένα άλλο σενάριο προβλέπει ότι, αν μειωθούν οι εκπομπές, τότε η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα αυξηθεί μέχρι το 2100 κατά 1,8% βαθμούς Κελσίου.
   


 Συνεπώς, ακόμα και αν όλες οι εκπομπές αερίων σταματήσουν, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα συνεχίζεται…

 

 Ίχνη από αρχαία ρυάκια νερού εντόπισε το Curiosity
                                                                                                       Πηγή: www.proho.gr
                                                         Επιμέλεια: Καράπας Παναγιώτης,μαθητής του Β2


     
    Τελικά οι προηγούμενες εκτιμήσεις φαίνεται ότι είχαν βάση. Το Curiosity της NASA, που βρίσκεται στον Άρη περίπου επτά εβδομάδες, βρήκε ήδη ενδείξεις ότι κάποτε έτρεχε νερό στον πλανήτη.
   

    Το ρόβερ τράβηξε φωτογραφίες από κροκαλοπαγή πετρώματα που αποτελούνται από χαλίκια και άμμο. Οι επιστήμονες εκτιμούν, από το μέγεθος και το στρογγυλεμένο σχήμα τους, ότι κάποτε μεταφέρθηκαν και διαβρώθηκαν από τρεχούμενο νερό. Έτσι, πιστεύουν ότι ο ρομποτικός εξερευνητής εντόπισε ένα δίκτυο από αρχαία ρυάκια.

Eικόνα του Άρη από το Curiosity
    
    Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με το ΒΒC, οι οποίοι έκαναν την εκτίμηση ότι τα εν λόγω πετρώματα εναποτέθηκαν πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια. Τα ρυάκια του νερού μπορεί να έμειναν στην επιφάνεια του Άρη για πολύ χρόνο. 
    Σύμφωνα με τον ερευνητή Μπιλ Ντίτριχ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Μπέρκλεϊ, το νερό μπορεί να κυλούσε για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια.
ΝΑΣΑ : Το curiosity φτάνει στον Αρη
 
    Οι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη» έχουν εδώ και καιρό τραβήξει φωτογραφίες από κανάλια στην επιφάνεια, που δημιουργήθηκαν από τη ροή κάποιου υγρού, πιθανότατα νερού. Η ανακάλυψη του "Curiosity" στον κρατήρα Γκέιλ, όπου προσεδαφίστηκε, ενισχύει αυτή την πεποίθηση των επιστημόνων.
   

   Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, οι ερευνητές μελετούν τώρα προσεκτικά τις εικόνες των χαλικιών μέσα στα πετρώματα (μεγέθους έως μια μπάλα του γκολφ) για να βάλουν συμπεράσματα, από τα μεγέθη και τα σχήματά τους, σχετικά με την ταχύτητα του τρεχούμενου νερού και την απόσταση που διάνυε.
   Επίσης, προτίθενται να αναλύσουν χημικά αυτά τα πετρώματα για να βρουν ενδείξεις σχετικά με τη φύση του νερού (π.χ. την οξύτητά του), οπότε θα εξάγουν κάποια συμπεράσματα γενικότερα για το πώς ήταν τότε το ευρύτερο περιβάλλον του Άρη.
   Το εξάτροχο ρόβερ έχει «βάλει πλώρη» για το όρος Σαρπ στο κέντρο του κρατήρα, όπου αναμένεται να φθάσει προς το τέλος του 2012. Καθ’ οδόν θα περάσει από την περιοχή Γκλενέλγκ, όπου πιστεύεται ότι υπάρχουν άλλα πετρώματα μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος.
 

  Σήμερα ο Άρης είναι μια παγωμένη ξερή έρημος χωρίς καθόλου νερό και με κανένα ίχνος ζωής. Όμως κάποτε φαίνεται πως υπήρξε πιο ζεστός και υγρός, ενώ μερικοί υπεραισιόδοξοι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι ακόμα και τώρα κάποιοι μικροοργανισμοί μπορεί να έχουν επιβιώσει στο υπέδαφός του.