ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

                                                         
                                    ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  

                                  ΕΛΛΗ    ΣΤΑΜΟΥ

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ "ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ΣΤΟ ΜΥΤΙΚΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

                                  
                                                 από τις μαθήτριες του Γ1

                               Αριάδνη Γιαλαγιά, Κατερίνα Βαρσαμά 

    

         φωτο: Ιωάννης Χασιώτης, Σουγιουλτζής Σεραφείμ

  

     
     Η κα Έλλη Στάμου είναι η ψυχολόγος στο <<Σπίτι Φιλοξενίας>>, που το Χαμόγελο του Παιδιού διατηρεί στην περιοχή μας. 

 Στη συνέντευξη που ακολουθεί απάντησε στις ερωτήσεις μας σχετικά με το σημαντικό ρόλο του σπιτιού στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, αλλά και στην εκπαίδευση παιδιών που προέρχονται από οικογένειες οι οποίες αντιμετωπίζουν ποικίλα καθημερινά προβλήματα. 

Πότε άρχισε να λειτουργεί το σπίτι;

Το σπίτι άρχισε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2009, oπότε ξεκίνησαν να έρχονται τα πρώτα παιδιά, των οποίων ο αριθμός αυξανόταν συνεχώς.

Πείτε μας λίγα πράγματα για τα παιδιά που φιλοξενoύνται στο σπίτι.

Το σπίτι είναι ημερήσιας φροντίδας, δηλαδή τα παιδιά μένουν όλη μέρα και κάνουν πράγματα που κάνει οποιοσδήποτε στο σπίτι του, όπως τρώνε μετά το σχολείο, κάνουν τα μαθήματά τους, παίζουν κλπ, μέχρι τις 8 το απόγευμα που γυρίζουν στις οικογένειές τους. 

Τα παιδιά που έρχονται είναι από οικογένειες χαμηλού βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου. Σ΄ εμάς απευθύνονται είτε τα ίδια τα μέλη της οικογένειας, είτε συγγενικά πρόσωπα, είτε κάποιος φορέας που γνωρίζει ότι υπάρχει πρόβλημα. Τότε, ύστερα από  κάποια αξιολόγηση ''παίρνουμε'' τα παιδιά εδώ και στηρίζουμε την οικογένεια.

Με ποιον τρόπο στηρίζετε την οικογένεια;

Κυρίως με τη συμβουλευτική διαδικασία, δηλαδή συζητάμε με τους γονείς θέτοντας στόχους, έτσι ώστε να έρθουν κοντά  στα παιδιά και να υπάρχει μια ισορροπία στην οικογένεια.

Πόσα παιδιά φιλοξενούνται στο σπίτι και μέχρι ποιας ηλικίας;

Φιλοξενούμε 14 παιδιά στο σπίτι.  Αν  όμως υπάρξει ανάγκη ,μπορεί να φτάσουν μέχρι τα 17. Οι ηλικίες των παιδιών στο σπίτι ποικίλλουν από τρίχρονα μωρά μέχρι δεκατριάχρονους εφήβους.

Σας στηρίζει η τοπική κοινωνία;

Ναι πολύ. Από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε εδώ, στο Μύτικα,  μας βοήθησαν πάρα πολύ οι κάτοικοι της περιοχής όπως και πολλοί που κατοικούν στα Φύλλα ,στη Λάμψακο, στο Βασιλικό, στην Ερέτρια αλλά και στη Χαλκίδα.

Έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση το σπίτι;

Ναι, ειδικά φέτος έχει επηρεάσει αρκετά.Γιατί είναι σίγουρο πως, όταν μια οικογένεια που παλαιότερα ζούσε καλά ξαφνικά υποστεί κάποια οικονομική κρίση και τα εισοδήματά της είναι χαμηλά ή ανύπαρκτα, χρειάζεται βοήθεια. Κατά τη γνώμη μου όμως υπάρχουν και οικογένειες που έχουν ανάγκη, αλλά ντρέπονται μάλλον να απευθυνθούν σ΄εμάς. 

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι εδώ δεν είναι ούτε ίδρυμα, ούτε λυπόμαστε κανέναν - απλώς αντιμετωπίζουμε τα παιδιά και τις καταστάσεις, όπως πραγματικά είναι.

Μπορεί οποιοσδήποτε να προσφέρει τρόφιμα κλπ;

Το σπίτι είναι ανοιχτό. Ο καθένας μπορεί να χτυπήσει το κουδούνι και να προσφέρει ό,τι θέλει, με κάποιες προϋποθέσεις βέβαια. Υπάρχουν όμως και χορηγοί, όπως τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία της περιοχής αλλά και της Χαλκίδας που παρά την κρίση εξακολουθούν να μας βοηθούν.Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς ,επειδή δεν υπάρχει κρατική επιχορήγηση.

Τι έχετε οργανώσει για τα Χριστούγεννα;

Τα Χριστούγεννα θα κάνουμε συγκεντρώσεις τροφίμων και διάφορα παζάρια. Τα παζάρια όμως δεν θα γίνουν εδώ, γιατί ο χώρος μας δεν επαρκεί. Συνήθως, γίνονται σε δημόσιους χώρους, όπως στην παραλία,αλλά ακόμα και σε εργοστάσια ή, εάν δεχθούμε πρόσκληση από κάποιον οργανισμό, οργανώνουμε τις εκδηλώσεις μας σε χώρο που μας παραχωρείται.

Σαν ψυχολόγος πώς βοηθάτε τα παιδιά;

Ο δικός μου ρόλος εδώ είναι λίγο περίεργος, αφού εκτός από ψυχολόγος μου έχουν αναθέσει και το ρόλο της υπεύθυνης του σπιτιού και με θεωρούν ως την πιο αυστηρή. Έτσι, τα παιδιά έρχονται σε εμένα, όταν θέλουν να παραπονεθούν και σπάνια για να συζητήσουν σοβαρά θέματα, γιατί για να έρθουν να σου μιλήσουν πρέπει να έχει δημιουργηθεί μία κατάλληλη σχέση. Παρόλα αυτά υπάρχει μια επικοινωνία,  αφού έχουν την ανάγκη να ξέρουν ότι θα μιλήσουν σε κάποιον, που θα τα ακούσει και θα τα καταλάβει.

Έχετε αντιμετωπίσει κάποια δύσκολη κατάσταση;

Ναι, συνήθως έχει σχέση με τσακωμούς ανάμεσα στα παιδιά. Αυτό συμβαίνει, επειδή φιλοξενούμε πολλούς εφήβους φέτος και δημιουργούνται, όπως είναι φυσικό σ' αυτές τις ηλικίες, κάποιες εντάσεις, οι οποίες επηρεάζουν και τους πιο μικρούς μας φίλους. Βέβαια, τσακώνονται για ανόητα πράγματα.Εντούτοις, προσπαθούμε να περιορίσουμε αυτούς τους διχασμούς.

Ποιος είναι ο στόχος σας για αυτά τα παιδιά;

Όπως εγώ έτσι και οι άλλες συναδέλφισσές μου έχουμε στόχο να δώσουμε εφόδια  έτσι ώστε, όταν φύγουν από εδώ και γίνουν ενήλικες, να ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν, δηλαδή να έχουν όρια, να γνωρίζουν  κανόνες κλπ.

Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά κατηγορούν τους γονείς τους;

Όχι, δεν τους κατηγορούν, ακόμα και αν θεωρούν ότι κάποια πράγματα δεν τα καταφέρνουν καλά. Ίσα-ίσα που τους δικαιολογούν. Δεν ξέρω αν αισθάνονται ότι εδώ τα ''αφήνουν'' , πάντως από την αρχή που έρχονται τους εξηγούμε για ποιο λόγο βρίσκονται εδώ.

Ποια είναι η σχέση σας με τις συναδέλφισσές σας;

Μοιραζόμαστε πολλές αγωνίες και είμαστε πολύ δεμένες. Ίσως επειδή περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί από ό,τι με τις οικογένειές μας.

Πιστεύετε ότι ο ρόλος σας είναι πιο δύσκολος από αυτόν που έχουν αναλάβει οι συναδέλφισσές;

Όχι, είναι σίγουρο ότι αυτές έχουν πιο δύσκολο ρόλο από εμένα, γιατί εκτός από τα παιδιά εδώ έχουν και τα δικά τους παιδιά στο σπίτι τους να μεγαλώσουν. Μετά από τόσες ώρες κούρασης και εντάσεων μέσα στο σπίτι φιλοξενίας, θα πρέπει να έχουν την αντοχή να αντεπεξέλθουν και στις οικογενειακές υποχρεώσεις τους . Προσωπικά, δεν έχω αποκτήσει ακόμα παιδιά.Άρα, είμαι σε.... πλεονεκτικότερη θέση!