ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012

                                          

  ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!

από το μαθητή του Γ3  Ιωάννη Χασιώτη

        

     Λίγες μέρες μένουν, για να γιορτάσουμε την ξεχωριστή γιορτή των Χριστουγέννων. Οι  πόλεις όλου του κόσμου έχουν αρχίσει να φοράνε τα γιορτινά τους:

Παρίσι

Πράγα                   

στολισμένες βιτρίνες, φώτα, λαμπάκια στα σπίτια, καθώς και χριστουγεννιάτικα δέντρα. 

 Βέβαια τα φετινά Χριστούγεννα δε θα έχουν την λαμπρότητα των προηγουμένων χρόνων και η ατμόσφαιρα δε θα είναι τόσο γιορτινή. Άλλωστε οι άνθρωποι, προβληματισμένοι και "πεσμένοι" ψυχολογικά, αδιαφορούν και θεωρούν άσκοπη πολυτέλεια το να ξοδέψουν χρήματα για άχρηστες ανάγκες, ενώ παράλληλα η ανεργία και  η ανέχεια φουντώνει.

Εμείς όμως  τα παιδιά, τα Xριστούγεννα τα έχουμε συνδέσει με δώρα και ατμόσφαιρα χαρούμενη και γιορτινή. 

  Αλλά πόσοι από εμάς θα έχουμε την τύχη να πάρουμε κάποιο δώρο που έχουμε στο μυαλό μας;  

Πιστεύω ελάχιστοι. Και αυτό μας γεμίζει λύπη και μελαγχολία....

     

Αυτά σκεφτόμουν, ώσπου τυχαία παρακολούθησα στην τηλεόραση ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στα παιδιά του Τρίτου Κόσμου και του πολέμου που διαδραματίζεται στην Μέση Ανατολή.

  
  
Είδα παιδιά υποσιτισμένα, πεινασμένα και σκελετωμένα να προσπαθούν να επιβιώσουν σε καλύβες,μέσα σε αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν καθημερινά...

       ...παιδιά να εκπαιδεύονται 

στα όπλα...

.... και το χειρότερο, παιδιά ακρωτηριασμένα με το φόβο και τη φρίκη του πολέμου ζωγραφισμένη στα μάτια τους. 

Απογοήτευση....

  

   

        Οι εικόνες αυτές ήταν για 'μενα ένα γερό χαστούκι. Άρχισα να βλέπω τη δική μας  δύσκολη πραγματικότητα διαφορετικά, άρχισα να σκέφτομαι για την Ελλάδα του τώρα. Άραγε,  πόσοι "συνέλληνες" θα περάσουν γιορτές στο δρόμο; 

 Άραγε, πόσοι θα περιμένουν στην ουρά για το συσσίτιο;

Άραγε, πόσα παιδάκια θα περάσουν τα Χριστούγεννα πεινασμένα, ενώ εμείς θα τρώμε στα πλούσια γιορτινά τραπέζια μας;  

Για δώρα ούτε λόγος . . .

Έτσι λοιπόν προτείνω όχι μόνο να μην περιμένουμε δώρα, αλλά κυρίως να   χαρίσουμε δώρα στο μέτρο που αντέχει ο καθένας. 

Τότε πιστεύω πως πολλά φώτα θα ανάψουν, όχι στους δρόμους αλλά μέσα μας !!! 

Μήπως ήρθε ο καιρός να εκτιμήσουμε πράγματα που τόσο καιρό τα είχαμε δεδομένα; (ρούχα, οικογένεια, σπίτι, φίλους, το αίσθημα της αγάπης, καθώς και μια φέτα ψωμί που βρίσκουμε στο τραπέζι μας καθημερινά;)

 Μήπως ήρθε η στιγμή που πρέπει να καταλάβουμε πως  
Χριστούγεννα δεν είναι υλικά αγαθά και δώρα
αλλά πως Χριστούγεννα  είναι η αλληλεγγύη, 

πως Χριστούγεννα είναι η αγάπη, 

πως Χριστούγεννα είναι η ατομική αληθινή προσευχή που θα κάνει ο καθένας μας την ώρα της Θείας Λειτουργίας των Χριστουγέννων; 

Μήπως έφτασε η στιγμή να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια και να καταλάβουμε πως 
τα  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΖΟΥΣΑΜΕ ;; 

Τα Χριστούγεννα θα ήταν πραγματικά πιο ωραία αν 

ΟΛΟΙ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ 
ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ 

ΠΑΣΧΕΙ.